öyle bir finale girmişsinizdir ki dersi 3. kez alıyorsunuz ve geçmek için test olan sınavdan 66 almanız gerekir. 1 sorunun 4 puan olduğu sınavdan, içinize dogan olur, 64 alırsınız.
Şimdiye kadar onlarca kez sınırdan kalıp bir kere bile hocalarla görüşmeden ders tekrarı yapan biri olarak bu duruma alışkınsınızdır. Lakin Zor bir dersi geçmeye bu kadar yaklaşmış olmanın verdiği düşünceler içindeyken arkadaşların topluca baskıları sonucu iki gün sonra hocanın kapısında bulursunuz kendinizi. Hoca odasında yok diye koridorda yol almaya başlamışken arkanızdan seslenen masada uyumaktan kıpkırmızı olmuş hocanızdır. Ayaküstü durumdan bahsederken evet öyle birşey vardı, gel içerde konuşalım der kendisi. Siz hocayla içeri girerken dışarıdaki arkadaşlarınız oldu bu iş diye sevinmektedir. Siz durumu anlatırsınız, dersi seneye 4. Kez alacağınızı söylersiniz. Hocanın cevabı, malesef bu konuda bir şey yapamam, seneye daha sıkı çalışırsın olur. Siz de kendinize söversiniz benim burda ne işim var diyerekten.
Sene sonu sınıftan bir grupla geyik yaparken aynı hocaya rastgelinir. Ne var ne muhabbeti yapılır. Muhatap olmak istemediğinizden hocadan uzak durmaktasınızdır. Fakat bunun farkında olan hocanız, ee sen naptın bu sene, dersleri de takip ediyordun diye bir soru yöneltir. Siz de kendisinin malum dersinden 2 puan ile yine kaldığınızı belirtirsiniz. Ve aldığınız cevapla yıkılırsınız: "aa öyle mi? Niye gelmedin, keşke yanıma gelseydin. Senin gibi 2 - 3 puandan kalan 4 - 5 kişiyi geçirdim. Sorun olmazdı yani." o hocanın en çok çektirdiklerinden biri olarak başınızdan kaynar sular dökülür. Durumu herkes bildiğinden ortamda ölüm sessizliği hakim olur. Saniyeler içinde yüzlerce kez kafa göz dalmayı, suratına tükürmeyi düşünürsünüz. Ama gidilecek yolunuz vardır engel olsun istemezsiniz. Yapacaklarınızı ertelersiniz.
Hocaya not: nefretimsin hoca! yaptıklarım kesmedi, gün gelecek soğuk ve büyük bir intikam alacağım!
