bir işle meşgulken yada dostlarınla oturmuş sohbet ederken yada herhangi bir şey işte,bir ruh daralması gibi gelip başlarda kafandan atmak istediğin düşüncelere dönüşüyor ama o kadar güçlü ki nafile çabaların yine aynı çöküntüyle yüzleşmek zorunda kalıyorsun.durmuş izliyorsun sanki hayatın gözünün önünde koşturuyor,nefes nefese donmuş izliyorsun ne sesin çıkabiliyor ne hareket edebiliyorsun bir kafesin içindeymişsin gibi başka bir yol olmadığına inandırmaya çalışmakta hüsranla sonuçlanıyor çünkü; diğer yolların bilincindesin ama seçemeyecek kadar cesaretsiz!
ve evet kaçırıyorum ben hayatı , hemde her anını ve ilerde geriye dönüp baktığımda pişmanlıklar olacak fazla fazla keşkeler altından kalkabilir miyim? güç olacak.
