Bir zamanlar bende bir kaç arkadaşa sahiptim, şuan hiç arkadaşım yok, onları severdim hatta evimizi sattıktan sonra ailem balıkesir'e gitmek istemişti ben onlar için gitmedim onun yerine Anadolu yakasına taşınmaya ikna ettim ailemi. arkadaşlarımı görmem seyrekleşti. Huyları değişmeye başladı eskidende biraz yiyicilik vardı onlarda hesabı ödetmeye çalışmalar borç almalar daha doğrusu almaya çalışmalar v.b. ama görmezden gelirdim hep belki bir gün kendilerine gelirler diye her zaman cebimde ne varsa çıkardım onlarda öyle olsunlar diye tabi sonradan bende cebimde belirli bir para ile dışarı çıkmaya başladım. taşındıktan sonra gene görmeye gittim onları bir kaç kez. kartal-yenibosna, ama onlar gene onca yolu çeken birisine hesap ödetmeye çalıştılar hesabından değildi kendimi aptal gibi hissediyordum ödemedim paracıya çıktı adım. işe girdim arkadaşıma işimi anlattım özel güvenlikti işim neyse bir kaç hafta sonra yolum o semtten geçti bizimkilerini aradım. artık direk telefonda -ne kadar paran var kanka diye soruyordu arkadaşım pek bir mevla olmadığını duyunca kem küm etti tamam dedim kapattım artık anlamıştımki evrimini tamamlamıştı. bizimkine maaş gününüde söylemişim notmu almış ne sonra telefon çaldı tam maaş alacağım gün -kanka neredesin gel takılalım beynimde şişmşekler çaktı küfür ettim tabi aynı şekilde karşılık geldi bende kapadım. şok oldum onlar için ailemle kavga etmiş ve kazanmıştım ev konusunda bumuydu yarın ileride ailecek görüşmek istediğim yaşlanınca beraber oturup geçmişten bahsetmek istediğim artık kimseye güvenmiyorum insanlar çıkarı için iş yapıyorlar her zaman. hesapladım 150tl yedirmişim 150tl için değermi.
