patenlerimi ilk aldigimda, daha yarim yamalak paten kayarken yola cikip oyle kaymaya calismam, bu isi tam da sokagin yegane virajinin sonunda yapmam ve gelen arabanin beni tabi ki son anda gormesi. ama adam durmustu da bisey olmamisti. kaldirima cikip korkudan yere dustugumu hatirliyorum.
bir de gece sarhos bi bicimde evime giderken zencinin tekinin beni kolumdan cekip duvara yaslamasi, once elinden kurtulamamam sonrasinda ise nasil oldu bilmiyorum ama adamin beni birakmasi.
tren istasyonunda gidecegim yone giden trenin geldigini gormek ama yetismek icin altgecitten gecemeyecegimi farketmek, bunun uzerine salaklikla trenyolunun oteki tarafindan atlayip karsi tarafa gecmek.. perona/platforma ilk hamlede cikamamak, trenin daha da yaklasmasi ama sonra cikmak, rahatlamak. dersane sinavina gec kaliyorum diyeydi, ne kafa varmis o zamanlar...
