öncelikle o kalkan popolarımızı bir indiriyoruz aşağı.
hıh evet.
şimdi başlayabiliriz.
efenim istisnası yoktur ki yanından burun kıvırarak geçtiklerimiz bir gün gelip tepemize sıçmasın.
ve istisnası yoktur ki insan kınadığını yaşamadan ölsün.
ve yine istisnası yoktur ki değer vermediklerimizin değerini anladığımız gün, değer vermediğimiz o kişi bize eskisi gibi değer versin.
bu sebeptendir ki hakedene, zamanında ve hakettiği kadar değer verebilmektir maharet; ergen stayla "kimse beni anlamıyor" modunda yaşamak değil.
