Lars von Trier yapıyor hacı durduramıyoruz. adam ne yapsa bana izlettiriyor. bu filmde keza beni biryerden yakaladı inanılmaz etkiledi. özellikle son sahnesi...
gelin justine'in melankolik tavırları ve filmin adıyla birebir örtüşmesi harikaydı ama bir okadar da yorucuydu. justine'i izlerken yoruldum resmen ama sanırım burda Kirsten Dunst ablamızın hayatının performansını sergilediğini de göz önünde bulundurmak gerekir.
ayrıca her ne kadar justin evrende* yalnız olduğumuzu belirtse bile* sanki dünyayı yutan melancholia gezegeninde yaşam vardı gibi geldi bana. çünkü görüntüsü dünyaya çok benziyordu. muhtemelen okyanuslar vardı üzerinde ve atmosferinde de yağmur bulutları falan gözlerimden kaçmadı.
