ali şeriati'nin şiirsel bir dil kullanarak insanın yeryüzününe iniş serüvenini anlattığı muhteşem eseri.
kitaptan fragmanlar:
--"varlığım azar azar renk atıyordu, hayatım onu unutkanlığın derinliğine indirip ortadan kaldırıyordu.ben de git gide 'hayatın gerektirdiği şeyler topluluğuna' dönüyordum"
-"eğer tarihi yok edecek olursak karşımıza mutlak çıkar. ben de geçmişi öldürdüm ve mutlağa ulaştım. benim kuşku duvarlarım bir bir yıkıldı; doğadan kurtulmuş, tarihten kurtulmuş, başkalarından kurtulmuş, kendi surundan kurtulmuş bir halde şaşkın bir ruh oluverdim, içinde hiçbir "çatı"nın gölge yapmadığı , hiçbir işaretin beni çağırmadığı bu çölün gurbetinde avare."
--"ey bütün iğrenç, yabancı, boş renkler, görüntüler simalar, aşklar, inançlar; dayanamıyorum, sizlerden ne kadar çok uzaktayım! sizinle ilgili anılarımı yenilemek ne kadar acı verici bir şey! sizi unuttuğumu gördükçe içimde ne kadar rahatlatıcı bir özgürlük hissediyorum, sakın beni hatırlamayın! sizden uzakta ne kadar da huzurlu ve temiz bir rahatlık ve özgürlük var! artık bana yaklaşmayın!"
