Dönüşün geciktiği ve dönülecek yerin anlamını yitirdiği ve nihayetinde dönüşün olamadığı vefasızlığın(ibrahim), vefanın(Gülcan), hırsın (ağa), zulmü görüp ses çıkarmamanın (köy halkı) inanılmaz şekilde işlendiği filmdir. Türkan Şoray'ın verilen kuru ekmeği ağzında ıslayıp bebeğine yedirdiği sahne neden onun Türk sinemasının sultanı olduğuna sayısız örneklerden biridir.
