şimdi gelin olaya farklı bir pencereden bakalım ve buradaki psikolojiye ayna tutalım. esnafın yavşaklığının bir kısmı müşteriye aittir. çünkü nedense biz, " 140 lira dedi 90 liraya aldım şeker " demeyi çok severiz ve esnafı buna zorlarız. şartlı refleks haline gelen pazarlık duygumuz pazarlık payı denilen hadisenin abartılmasına sebep olur. ayrıca kimse bir ürüne hak ettiği parayı vermek istemez. hepimiz aldıklarımızı daha ucuza, daha daha ucuza almak için mücadele veririz. daha geçen gün tezgahtar bi kızla buna benzer hadiseyi yaşadım.
+ hepsi 100 lira.
- 70 yeter.
+ vallahi 75 e ben alıyorum. yetmiş yetmez.
- adı üstünde ya, yetmiş işte.
+ he ?
neyse efendim 75 liraya el sıkıştık. yani ya kız vallahi' nin anlamını bilmiyordu ya da bana ürünü aldığı fiyattan hayrına, sevabına vermişti. ikimizde yalan attığını biliyorduk ama buna alışmıştık. çünkü ikimizde yavşaktık.
