ikinci yeni

peki şiir sever misiniz? diye sordu girdiğim lisansüstü sınav mülakatındaki profesörden biri. yalan söylemek istemedim sırf artı puan almak için. evet edebiyatçıydım ama şiiri pek sevmezdim ne yapayım yani!

genelde sevmem ama bir ikinci yeni var dedim.
güldü diğer hoca ve bir makaleden bahsetti: şiirden anlamayanlar severmiş bu akımı. şiiri değil ikinci yeniyi sevince bu tezi onaylıyor oluyormuşum haliyle.

biraz küçültücü bir iddia değil mi dedim ama hoca daha önceden benimsediği bu makaleye örnek gösterecek birisini bulduğu için pek keyiflendi, konu da başka yerlere dağıldı gitti. ben de zaten diretmedim. herkesin edebiyatta ve dahası şiirde aradığı duygu farklıdır.

edebiyat otoriteleri yahya kemal beyatlı`yı seviyor. oysa ben onları uzaktan, ikinci yenileri ise yakından seviyorum.
ah bir de şiirin iyisinden anlıyorum, karpuzun iyisinden de anlarım hatta. tamam mı hocam? sanki hep çok iyinin peşinden gidiyoruz ya bir bu eksik kaldı.
(bkz: ben bu yazıyı sana yazdım)