bugünün entelektüel, aydın payelerine sahip kalemşörlerin, "ulusal değerleri savunalım", "tedbirleri ihmal etmeyelim.", derken içerisine düştükleri paranoyalar helezonisi. sevr'in beraberinde sürüklediği dayatmalar ve işgaller silsilesinin, jeopolitik önem arz edişinden ötürü; günümüz türkiye'si başında da türbülans oluşturduğuna inanarak; geçmişten ağzımızı yakmış olan ırk ve devletlere "güvenmemek" gerektiğini en radikal argüman olarak telakki eder. ancak bu görüş bir sırça köşk yaratma hevesinden de, ileri geliyor olabilir. zira onlara göre; ermeni'lerin toprak talebi vardır, "geçmişte bizi bıçakladılar!", "onlar ile müzakere edip sorun çözmemeliyiz". "abd hep başımıza çöreklendi; yeniden alaşağı edebilir bizi". yunanistan başından beri "toprak talebinde"; suriye, pkk'yı besliyor. iran kendi rejmini baskılıyor. bu gibi mesnetsiz tezler ile türkiye kısmen yalnızlaştırlıyor. herkes mi kötü? böyle yaparsak; olaylara uzlaşmaz, antidemokratik perspektif ile yaklaşırsak, dostumuz olur mu? çift kutuplu dönemde yıllar yılı sovyet tehdidinden bizi koruyan; abd değil miydi? memleket traktörü bile; marshall yardımı ile gördü. sonrada: türkün türkten başka dostu yoktur deriz. böylesi tutumlar ile dostumuz olabilir mi? sorunları müzakere edip, çözümleme eforu sarfetmek var iken; neden önyargı? etrafımızı çevreleyen aura bu kadar kötü, ve despot değildir. türkiye'nin pek çok komşu devletin işine gelecek bir konumu vardır. bu bile bahsi edilen farazi olumsuz varsayımların, bertarafı anlamına gelir, güvence temin eder.
