çok sesli müzik parçalarının en alt partisi. rönesans'ta gelişmeye başlayan çok sesli müzikte bas, oldukça bağımsız çeşitli melodilerden birini oluştururdu.
şifreli bas döneminde (17. yy ve 18. yy başları), sürekli bas (basso continuo) bazı kurallara ve bas notasının üzerine konan rekamlarla verilen kısa komutlara bağlı kalmakla birlikte, oldukça özgür çalınabilen eşiklerde temel alınırdı. 18. yüzyılın sonlarıyla 19. yüzyılda basın büyük bir yapısal önemi vardı; bu dönemde büyük ölçüde akorlara dayalı homofonik üsluplarda bas, en alt parti olarak armoninin temelini oluşturuyordu.
vokal müzikte bas, ortadaki do'nun altındaki ikinci mi'den, bu do'nun hemen üstündeki fa diyeze kadar yayılan en alt erkek sesidir; basso profundo kalın ve dolgun, basso contanteise daha parlak ve daha liriktir. belli bir çalgı ailesinin en kalın sesli üyesine de bas denir. (bkz: bas davul)
