12.
-
Dağlar da ağlar
ürperir gökyüzü
görmez kimseler
toprak kanar
Ne oğulu düşünür
ne de anaları
komutlar verir
taş kafanın biri
yanar için için
yaşamın gözeleri
Gülü dalında seveni
dikeni bile okşayanı
nasıl sevmez insan?
Dağlar da ağlar
kırıldıkça
kıble bildiği
dal boyunlar.
* *
