karşındaki insanlar için söylediklerinin yeterli olması, yemine ihtiyaç duyulmaması halidir güven. kazanması zordur; sabır, sadakat, zaman ister. kaybetmesi ise oldukça kolaydır. ince bir cam gibidir. küçük bir darbeyle tuzla buz olur. tekrar toplayıp yapıştırması ise nerdeyse imkansızdır. zemindir. herşey onun üzerinde yükselir. o çökerse, herşey çöker.
o kurulmazsa hiçbir şey inşa olmaz, gelişmez, büyümez. o olmazsa, paranoya başlar. sadece ikili ilişkiler için değil, bütün insan ilişki ve etkileşimleri için aynı derecede önemlidir, ne var ki güvenin inşa edilememesi ya da çökmesi nedeniyle en acı faturaları genellikle ikili ilişkilerde öderiz.
güzel bir duygudur. zaten sadece güzel şeyleri kaybettiğimizde üzülürüz, bu da onlardan biri işte. belki de sevilmekten, sevmekten bile güzeldir güvenmek.
hani sevmeyebilirsiniz bir insanı ama güvenirsiniz, ya da tam tersi de olabilir,
en sevdiğiniz insanlara güveniniz kalmamış olabilir. işte zaten o noktada her şey kendini yavaş yavaş dengelemeye başlar. siz sevmediğinizi söyleseniz bile güvendiğiniz birini yavaş yavaş seversiniz içten içe ve tam tersi olarak çok sevseniz bile bir insana olan güveninizi yitirmişseniz zamanla sevginiz de son bulur.
sonuç olarak, artık kaybettiğim ama çokça özlediğim duygudur efendim..
