brazil

şüphesiz terry gilliamın en iyi filmidir. lisede robert de nironun bütün filmlerini izlediğini sanan beni feci pişman etti. gerçi o zaman izlesem şimdiki kadar hayran olmazdım sanırım. film başından itibaren retro izler taşıyor. bu nedenle a clockwork orange filmindeki mekanlardan hoşlananlar bu evreni de beğeneceklerdir. yönetmenin adını görünce insan ister istemez bir kutsal kase bekliyor (hayır üst entrydeki gibi değil). çok fazla imgesel anlatım var ama bir kubrick gibi nereye çekersen oraya yorumlayabileceğin şeyler de değil. filmin genel konusu sistem eleştirme üzerine. başroldeki dayının da gençliği bir ayrıymış hani.

--spoiler--
annesinin son halini görünce ben de beklenen tepkiyi verdim. *
--spoiler--