daha ilk sayfalarında bile insanı kendinden geçirebilme yeteneğine sahip ölümsüz bir oscar wilde eseridir. altını çizdiğim cümleler almış başını gitmiştir. örnek vermem gerekirse (neden böyle bir şey gerekecekse artık) aşağıdaki cümleleri verebilirim.
"inanmak mevzusuna gelince... inanılmaz bir şey olduğu ispatlanmamış her şeye inanabilirim." (lord henry)
"özgürlüğe nasıl düşkün olduğumu bilirsin henry. hayatım boyunca kendimin efendisi oldum, en azından dorian gray'le karşılaşana dek böyleydi. orada içimden bir ses bana hayatımı etkileyecek bir felaketin kıyısında olduğumu söylüyordu... bunun üzerine korktum ve ona bakmaktan vazgeçtim." (basil)
"ve ben henry, bütün ruhumu kendisine bağışladığım kişinin, ruhuma sanki ceketine iliştirilmiş bir çiçek, kıyafetini daha çekici kılan bir aksesuar yahut bir yaz gününün ziynetiymiş gibi muamele ettiğini hissediyorum." (basil)
"bir gün arkadaşına bakacaksın ve onun senin çizdiğin adamdan çok daha az olduğunu göreceksin. onda bulduğun renkler veya öteki şeyler artık hoşuna gitmeyecek." (lord henry)
"sadık kişiler aşkın yalnızca görünen tarafını bilirler, aşkın trajedisini bilenler ise hainlerdir." (lord henry)
"her güzelliğin ardında trajik bir geçmiş saklıydı."
