filme gitmeden önce senaryoyu okuyup beğendiğim ama sonra başrolde kenan imirzalıoğlu'nu görünce gitmekte bir tereddüt yaşadığım film. nitekim gittiğime pişman olmadım gayet başarılı bir filmdi. ha eksiği yok muydu? evet vardı ama filmi eleştirirken her türlü değinmek lazım.
bir kere cansu dere henüz daha sinema oyuncusu olacak kadar büyümemiş. tamam dizide oynuyor ve hiç fena da rol kesmiyor orda. ama burası sinema, burası farklı! yılların tiyatrocuları tv dizilerinde oynayıp sinemaya cesaret edemiyorlar. demek ki var sinema sahnesinde bir keramet ve rol cansu dere'ye şöyle bi 10-15 gömlek büyük gelmiş.
kenan imirzalıoğlu ise tek kelimeyle inanılmazdı. bence kariyerinin şu ana kadar ki en iyi performansıydı bu film. biraz da karakter üzerine oturmuş tabi, boylu poslu, fiziksel özelliklerinden yararlanabileceği bir karakterle iyi de iş çıkartmış.
oyunculara genel olarak bakarsak çok fazla sırıtan bir şey olduğunu söylemem pek mümkün değil. son zamanlarda göze batan iki filmden biri olduğunu söylemek çok rahatlıkla mümkün.**
ancaaaak alican yücesoy'un o makyajı neydi öyle ben anlamadım. hani tamam yapmışınız, eh hani andırıyor ama çok daha iyi yapılabilirdi biliyorum. bir de böyle yüzünde atatürk'ün kararlı karakterinin aksine hüzünlü, dokunsalar ağlayacakmış gibi duran bir ifade vardı. ancak yandım ali'yle karşı karşıya geldikleri sahne çok etkileyiciydi onu da eklemeden geçmeyelim.
