Portekiz halkı denizle tanıştıktan sonra ve genç kadınların kocalarının o denizlere açılmaları ile yaşanan uzun ayrılklar neticesinde ortaya çıkmış Portekiz ezgileridir.Denize açılan sevgililerini bekleyen kadınarın onlar için yaktığı ağıtlardır aslında fado.Önce batakhane müziği olarak başlar.Port'nun kenar mahallerinde inceden inceden sesiniz yükseltir ve en nihayetinde Portekiz'in yerel müziği haline gelir.iç burkan bir hüzün vardır içinde.Acı vardır,acıya dayanma gücü vardır.Kadınlar daha çok söyler fadoyu,ve icracılara fadista denir.Hüznün rengi olan fiyaha bürünürler sanhede.Baskın bir ses vardır müzikte ve arkadan klasik gitar ya da Portekiz gitarı eşlik eder.Duru bir ses ve gitar...iki türü vardır..Lizbon ve Coimbra fadosu ve Lizbon fadosu en yaygın olanıdır.Arabesk asla değildir.Hem ezgileri hem de anlattığı hikayaelri ile arabeskten çok uzakta bir yerdedir.Yalnız ama dimdik bekleyen kadınların acısı yakar içinizi dinlerken.Evet hüzündür fado,aşkın hep bekleyen halini anlatır,ancak Fransız şansonlarından ya da Ortadou arabeskinden daha dik bir hüznü vardır.Büyük fadista Amalia Rodrigues kitlelere ulaşmasında etkili olmuştur.Canzone Per Te ile tesadüfen başladığım uzun fado yolculuğumda her bir ezgide ayrı bir renk bulmuumdur bugüne kadar.Mariza,Cristina Branco,Yasmin Levy'de önemli fadistalardandır.Mesela,
