2 yaşında olduğu halde gece göreve giden babasına 'baba lütfen gitme çünkü seni çok özlüyorum' diyebilen ve sabah babasını yatağında bulamayınca yastığına sarılıp 'anne benim babam yok mu' diye sizin ciğerinizi eriten çocuktur.Bahtsız değidir,tam tersi her geçen gün daha da gururla ne kadar şanslı olduğunu öğrenir.Her daim babasını parmağında oynatabilir ve baba da bilerek ve hatta severek ortada oynar..Belki babasını yaşıtlarına rağmen daha az gördüğü için bahtsız sayılır,ancak bunun farkında olan baba da onunla birlikte olduğu her saniyeyi tadına vara vara geçirir...
