alkışlar, türk 'ün amentüsü ve yapmacık laik devlet nidalarıyla da eşlik edilmesi gereken aktivite.
ben yaşanacakları şimdiden tahmin edebiliyorum.
birkaç gazeteci temsilcisi, öğrenciler, o kafadan olan stk elebaşları, malum partinin malum adamları vesair... küçük çocuklar bulunup ezberletilmiş basmakalıp cümlelerle şakıtılır, "türkiye laiktir laik kalacak" diye naralar atılır, kambersiz düğün olmaz kabilinden dink ailesi ve ermeni cemaatinden bir avuç kimse ortamı renklendirir.
her konuşmanın başında ve sonunda dile getirdikleri "laik, demokratik, ileri, çağdaş, medeni, sosyalhukuk devleti" geyiğine bastıra bastıra yer verip acayip ve mesnetsiz maneviyatları ile garip bir and içerler.
sonra yürürler. uzun uzun yürürler.
arada mustafa kemal paşa 'nın heykelini görürler ise alkış kıyamet bir tufan koparırlar. bir iki manyak da çıkar kemal paşa 'nın heykeline benzin, buğday, gazeteciler, amerika ve yobaz kelimelerini kullanıp kendisinin de anlayamadığı cümlelerle meramını anlatmaya kalkar vesair...
tüm bu çabalar akşama uğur dündar 'a bol bol malzeme verebilmek içindir. hiçbir samimiyeti yoktur. adeta taparcasına sevdikleri mustafa kemal paşa 'nın ardından bıraktıklarını umarsızca kendi çıkarları için kullanırlar.
