--spoiler--
başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız
başkalarının düşünceleriyle değil.
"üstümde yıldızlı gök" demişti königsberg'li
"içerimde ahlâk yasası".
yasa mı? kimin için? neyi berkitir yasa?
ister gözünü oğuştur, istersen tetiği çek
idam mangasındasın içinde yasa varsa.
girmem, girmedim mangalara
yer etmedi adalet duygusu
içimde benim
çünkü ben
ömrümce adle boyun eğdim.
yıldızlı gökten bana soracak olursanız
kösnüdüm ona karşı
onu hep altımda istedim.
--spoiler--
königsberg'li immanuel kant
"insan ruhunu sürekli olarak hayranlık ve saygıyla dolduran iki şey vardır: üzerimdeki yıldızlı gökyüzü, içimdeki ahlâk yasası" der. yasa mı? kimin için? neyi berkitir yasa?
hele ki şiirin şu kısmına gelince:
yer etmedi adalet duygusu
içimde benim
çünkü ben
ömrümce adle boyun eğdim.
insan şöyle bir dinliyor kendini: dayatılan şeyleri yapmam benim gerçekten de ona inandığımı, onu kabul ettiğimi mi gösterir? boyun eğdiğimiz şeylerin aslında ne kadar da düşmanı olabileceğimizin resmidir bu.
