19. yüzyılın sonlarına doğru fransa'da parnasizme karşı ortaya çıkan ve bütün güzel sanatları etkileyen akımdır.
'sembol' ruhsal bir durumu doğal bir bağlantıyla ifade etmeye yarayan nesneye denir.
sembolizm, hortmanve schopenhauer ın idealist felsefesine dayanır. dekaizm akımının 'geleneklerin dışına çıkma, kuralları alt üst etme kötümserlik' gibi özellikleri bir akım olarak sembolizmi hazırlamıştır.
baudelaire in 1875'te yayınladığı 'kötülük çiçekleri' sembolizmin ilk örneği ve esin kaynağı sayılmıştır.
sembolizmi sistemleştirerek bir sanat akımı haline getiren mallerme dır. ilkeleri;
duyuların insana dış dünyayı değiştirerek aktardığı gerekçesiyle anlatımda sembol kullanma gereği duyulmuş ve bu düşünceyle, anlaşılır şiirler yerine sembollerle kapalı bir anlatım benimsenmiştir.
iç gerçek ile dış gerçek arasında gizli bağlantılar olduğu düşünülmüş, bu bağlantıyı sağlayabilecek bir duyu geçişkenliği aranmış, böylece 'hasret rengi, beyaz titreyiş, yeşil mutluluk' gibi sözler kullanılmıştır.
olay ve durumların ancak müzikte olduğu gibi 'telkin' yoluyla anlatılabileceği düşünülmüş, bu nedenle şiirde musikiye, ahenge büyük önem verilmiştir.
'dil, günlük dilin dışında olmalıdır' düşüncesiyle sözcüklere değişik anlamlar kazandırılmış, yeni sözcükler türetilmiş, kimi eski sözcükler yeniden canlandırılmıştır. şiirin dili üzerinde büyük titizlik gösterilmiştir.
güzellik açıklıkta değil, kapalılıkta aranmış, şiirlerde belirsizlikle dolu esrarlı bir hava yaratılmıştır.
şairler 'saf şiir' arayışı içinde olmuştur. şiirlerde klasik nazım biçimleri kırılmış, serbest şiirin yolu açılmış, serbest uyak anlayışı benimsenmiştir.
