"neden dürüstüm ben?
oysa çok daha kolay yalanlar.
yalan ağlamalar,
yalan konuşmalar,
yalan sarılmalar, üç harflik duygular.
"sensiz yapamam" lar, kıskanmalar.
en güzel yalanları yapabilirim de ben.
sevdiğimde, her yaptığım o kadar gerçeğim oluyor ki, en az kendime değer verdiğim kadar veriyorum onlara.
bir anda o kadar sağlam seviyorum ki, her şeyi çöpe atmayı göze alıyorum.
suçlu kimse değil.
suçlu yok -- çok ararsam da benim.
o kadar çok değer verdiğim "ben"."
tarzı bir diyalogta sorguya tutulabilen "şey". işte anladınız.
