en iyi türk filmi, tartışmam bile. filmin geneliyle kıyaslandığında eğreti duran bazı sahneler var tabi, "kolera canavarı"nın bazı sahnelerinin çok acemice çekildiğini mustafa altıoklar da kabul ediyor. bazı planlar arasında kopukluk var. müzikler inanılmazdır, bazı vurucu sahneler müzik olmasa çırılçıplak kalır, o derece iç içe geçmiştir. neyse, atilla dorsaycılık oynamıyorum, sahne sahne filmin bokunu çıkararak tekniğinden bahsetmek gereksiz. barındırdığı hüzünle anlamlandırdığım filmin teknik yönlerini tartışmak saçma. senelerce, defalarca izleyip bıkamadığım, benim için çok özel bir filmdir. keş bir filmdir. masum günahlar, kötü kokan melekler, o hayatlar mı bok yoluna gitmiş, yoksa hayatın kendisi mi bok, hepsi iç içe. severim böyle filmleri, kötü kokuyor gibi duran insanların gerçek kokularına ulaşmak için koklamayı severim, merak ederim hikayelerini, dışavurumlardan ziyade alt metinleri okumak hoşuma gider. okan bayülgen'e de müjde ar'a da oyunculukları konusunda söylenecek hiçbir şey yok...
