http://www.ozyegin.edu.tr/ adresinden ulaşılabilen yeni kurulmuş vakıf üniversitesi. türkiye'deki üniversitelerin yarısından fazlasının eğitim kalitesi ve sanayiyle uyum açısından yüksek lise kategorisinde olması memleketim üniversitelerinin -pardon yüksek liselerinin- sayısını da arttıracaktır. sonuç 10 yıl içinde 500 üniversite. bunlardan şansı varsa ilave olarak birkaç tanesi daha dünyada saygı görür. belki. aslında bir üniversitenin başlığındaki ilk entry böyle olmamalı ama hayır, birinin insanlara üniversite diye yutturulan kurumların çoğunun yüksek lise statüsünde olduğu gerçeğini yine bir yüksek lise adayı kurumun başlığında söylemesi lazım. olmayacak böyle. insanları kandırmayın.
(bkz: şahsuvaroğulları üniversitesi)
(bkz: antepli mahmut üniversitesi)
yaşanan deneyimlerin etkisiyle hayat bulan önyargıların, size bakan bir çift göze karşı hissetmek istediğiniz güven duygusunu engellemesi ve o ana kadar farkında bile olmadığınız, belki de farkında olup zamana bıraktığınız nefret duygusunu yeniden alevlendirmesidir. içinizi kemiren bu nefret ve korku hissinin üstesinden gelmek zordur. biraz daha zaman, biraz daha çaba gerektirir.
(bkz: dejavu)
büyükşehirlerin başbelası güruhtur. gasp yapacakları zaman beraber dolaşırlar. özel kuvvetlerden bir komandoyu bile öldürmüşlükleri vardır bunların. ıslah edilmeleri ve topluma bir şekilde kazandırılmaları gerekir.
sen giderken ben dönüyordum demenin bir başka yoludur. işbu başlığın nez'le bir alakası olmamakla birlikte, başlığımız bir dönem popüler olan ama kapitalist sisteme ayak uyduramadığından iflas etmek zorunda kalmış nez bebek bezleri a.ş.'nin kullanmaya fırsat bulamadığı bir slogandır efendim. *
muhtemelen nuri alçonun elinden alacaktır. süpermen iyilik yapmıştır belki ama akabinde küçük emrah teşekkür faslına başlayınca çok geçmeden pişman olacaktır:
-sağol süperabi. beni hiç kurtaran olmadı bugüne kadar. babam bizi küçükken terketti. anam da geçen sene intihar etti. en son sözü "gazozumu nuri açtı" oldu. beni evine götürür müsün abi? kimim kimsem yok benim. korkma ben çalışır, kimseye yük olmam. pelerinin ne güzel abi...
4 yıllık bir lisans öğrencisi ve hala üniversitedeyse vay halinedir. dersler bir yandan, yeme-içme bir yandan, ev kirası da arkadan bırakmaz bir türlü. görüştüğü herkesin 'ee artık ne zaman mezun oluyon yeğenim' gibi sofistike bir soru sorduğu bahtsız bedevidir. sınav zamanları çok başarılı olup bütün dersleri vermesi gerektiğinden kolay kolay uyku tutmaz. arkadaşlarının çoktan mezun olup iş dünyasına atılmış olması da ayrı bir ezikliktir onun için.
(bkz: küçük emrah)
