benimdir o. eğitim hayatım boyunca hem en sıkıntılı hemde en güzel yıllarımın geçtiği zamanlardı. üniversite yıllarıda fena geçmedi ama lise bir başka güzeldi.
Aylar sonra geçen gece bir mesaj atmış, "çok değiştin" diye...
Sormadım nedenini.
Ayrılırken küfretmişim, onu yazdı bir sonraki akşam.
Belli ki canı bir şeylere sıkkın, dönmedim bende geri.
Bir tek o kalmış aklında.
Günlerce aradığımı,
sadece iki dakika konuşmak için yalvardığımı,
ağladığımı söylemedi.
Unutmuş hepsini...
Cevap vermedim bende, veremedim ulan...
sen benim hayatımı mahvettin! Yokluğuna alışana kadar ne çektiğimi bir Allah biliyor. diyemedim.
O yazdı, ben okudum.
O yazdıkça ben de sustum...
Ne çok değiştin dedi, başka bir yolu varmış gibi sanki...
ulan Ufacık kalpte kaç kırık bıraktığından haberi bile yoktu.
Bir gecenin kaç paket sigaraya,
bir uykunun kaç parçaya,
bir vedanın kaç ölüme denk olduğunu bilmiyordu...
O "çok değiştin" dedi, ben cevap vermedim.
Oysa ben hiç değişmedim, hiç.
Ama yokluğuna çoktan alıştım...
