kötü hissetmek sıradan bir şeymiş gibi anlatılıyor bazen.
ama sıradan değil.
için için çürüyor insan, kimse görmüyor.
kafamın içi hiç susmuyor,
her şey üstüme üstüme geliyor,
uykusuzlukla sabahı ediyor, yorgun uyanıyorum.
en kötüsü de ne biliyor musun?
kendime bile anlatamıyorum tam olarak.
ne istediğimi bilmiyorum, ne yapacağımı bilmiyorum.
her şeye yetişmek zorundaymışım gibi, ama elim kolum kalkmıyor.
kırılmış bir saat gibiyim; çalışıyormuş gibi görünüyorum ama hiçbir yere varamıyorum.
işimi kaybetmemek psikiyatriste bile gidemiyorum,
ama içimden her gün biraz daha eksiliyorum.
birinin "iyi misin?" diye sormasını bekliyorum,
ama sorsalar bile cevabı yok bende.
sadece...
her şey geçsin istiyorum.
bir sabah, kafamın içinde bu fırtına dinmiş olsun istiyorum.
hiçbir şey düşünmeden, hiçbir şeyden korkmadan sadece nefes almak istiyorum.
Kafamın içi susmuyor, durmuyor art arda sigara yaktırıyor. Bir çözümü yok mu bunun? ilaç vs, dedirten hede* tecrübeli arkadaşlar bilgi verirse sevinirim..
gücünü, otoritesini sağlamlaştırabilmek için her şeyi yapabilecek bir katil, psikopat. Başarılı gözükmesinin nedeni ise sağlam propaganda gücü. (bkz: Küçük Pavlik) lenine yanlamış, halka lenin ile ne kadar yakın olduğunu göstermek için montaj fotoğraflar ile algı çekmiş, sinsi bir gürcü.
bu arada küçük pavlik diye birisi de yok, tamamen uydurma.
