Yatakta uzanmış leptoptan müzik açmış (cemre kuzey -yoksun) onu dinliyor, hem Uludağa giriyor arada whatsapptan gelen mesajlara bakıyor. Aslında kitap okuyordum evde kimse yok korkup müzik açtım, yalnız kalmaktan korktum evde değil hayatta yalnız kalmaktan. Hep bu kadar sessiz olmasından korktum hayatın. . Gece gibi karanlık bilinç altım ve ben hala elektrikli sandalyeye oturtamadım onu orada.
Yorganın altında ayaklarımı uzatmış, üzerimde sıcak su torbası, sehpada sahlep, yanımda kıvrılan kedim miletle konuşup neden düzgün başlıklar yok diye düşünüyorum.
çelişkilere düşüyorum.
acaba uçağa atlayıp bilmediğim bir ülkeye gitsem en kötü başıma ne gelebilir
açlıktan ölür müyüm kaçak statüsüne düşersem ne olur falan.
ev arkadaşımla benim yatakta beyaz şov açtık izliyoz.bi yandan ben buralarda takılıyom.tek o işi yapamam.bi yandan da sınıfın dedikodusunu yapıyoz.bi yandan da kahve içiyoz.hepsi bi arada.yatagı ısıtmasa almazdım da yatak ısınıyo iyi oluyo.
