Aslında bunun uzun Zamandır bi cevabı yok. Olmadığı için mutsuzum zaten. Kendime sorunlar yaratmaktan bıktım. Nereye dönsem bi soruna çarpıyorum. Böyle ola ola gerçekten mutluluk neydi unuttum. Hep ya geçmişi ya geleceği düşünüyorum. O an ne olduğu beni pek ilgilendirmiyor çünkü muhtemelen o anı da kendime zehir ediyorumdur. Son Zaman'larda çok özlediğim Eskişehir, şu an onun kollarındayım ama yine mutsuzum işte. Artık eminim. Sorun bende. Ne olsa Mutlu olurum? Şu kafamı şöyle bi açsam içinde ki her şeyi ama her şeyi, herkesi bi silip unutsam, hiç bi sorunun cevabını bilmesem, kimse de bana bi şey sormasa. Bi akşamüstü gün batarken uzun bi yolculuk yapıyor olsam. Belki o zaman bi parça Huzura erebilirim.
