Küçücük bir çocuktum. halamlarda oturmuş annemlerin yaptığı dedikoduları dinliyordum. babaannem baş köşeye oturmuş ekşi bir yüzle konuşulanları dinliyordu. bana içeri gitmemi söylediler. nedendir bilinmez sinirliydim. banane ya gitmicem işte dedim ve atabildiğim en inatçı bakışı atarak onlara baktım. O sırada babannemin pis bakışlarına maruz kaldım. korkuyordum çünkü babaannem dediğim dedik , sert , kız çocuklarını pek sevmeyen birisiydi. sende bir bayansın ama dediklerinde ben benide sevmiyim zaten derdi. Herkes susmuş babaanneme odaklanmıştı işte o söz döküldü sert biçimli dudaklarından ; şişlak. anlamadım tabii ki. Şaşkın şaşkın etrafıma bakındım. annemlerde bastılar kahkahayı. sonradan öğrendiğim üzere : şişen , kendini bir şey sanan , kasım kasım kasılan anlamında bir sözmüş.
Başlığı okuyunca anlamsız fakat entryi okuduktan sonra anlam kazanan ve kelime dağırcığıma giren bir kelimedir.Şu dakikadan sonra kullanmayı düşündüğüm bir kelime.
-Naber la şişlak
-Şişlak ne la
-Sensin işte
eskilerin kafası hep böyle ilginç kelimelerle doludur ve şişlak da o kelimelerden biridir. anlamını şu anda öğrendiğim ve kulağa hoş gelen bir sözcük,
-kes sesini şişlak
-ne dedin lan sen her şeyi diyecektin ama şişlak demeyecektin!
