şizofrense neden tımarhanede değil neden dışarıda dolaşıyorlar.
ülkeyi anthrax - madhouse klibine çevirdiler dediğim gibi şizofren saldırgan şahıslar dışarıda dolanıyor hastalık mastalık dinlemem önce döverim sonra hesap sorarım bunlar neden dışarda geçen 3 ay önce felan birtane teyzenin gözlerini oymuş piçin biri akıl sağlığı yerinde değil diye susacakmıyız hayat bu kadar ucuz değil aynı şey annenize yapılsa bir empati kurun ben kurdum ve öyle birşey başıma gelirse yakalar işkence ederim matkabından tut avcı bıçağına penseye kadar herşey var.
Bir insan durup dururken anlamsız bir şey yapıyorsa bir problemi vardır ve bunu anlamayıp o insana zarar veren o kişiden çok daha tehlikelidir bencesi.
Sokaklarda her zaman kendi kendine konuşanlar, çıplak dolaşanlar, bağırarak küfür edenler ya da omzuna vurduktan sonra kahkaha atan insanlar olacak. Belki bir zaman sonra içimizden biri o insanlardan biri olacak. Delilik ulaşılması en kolay zirve noktalarından biri. Belki aslında zaten zirvedeyiz ama farkında değiliz.
Ben bir şekilde hep diyorum yarı yarıya deliyim. En yakın arkadaşım zekadan delirdiğimi söylüyor herkese ve delirsem kimse hemen fark etmez dediğim zaman "sahiden anlamayız" deniyor. Herkes deli olduğumun farkında. Ancak bir şekilde delilik benim seçimim. Eğer bu şekilde delirmezsem gerçekten deliririm. Çünkü çoğu yaşıtım tüm bu gürültü ve karmaşa ile başa çıkamadığı için dizlerini kendine çekip sallanıyor. Ben ise en baştan akıllı olmayı seçip kaybeden taraf oldum. Dizlerimi kendime çeker, bakıma muhtaç yaşar, tüm bu insanlar ile uğraşmak zorunda kalmaz ve ara ara pencereden başımı uzatır insanların üstlerine tükürür fısıfısı gülerdim. Oysa ben kafasına tükürülen olmayı seçtim.
Düşünsenize hacuşkilolarım, ya deliler deliliğin seçimini yapıyorsa? Aslında akıllı biri gibi davranmak yerine deli gibi davranıyorlarsa? Bak bizim burada mahallenin basından sonuna kadar rospuuuuu çocuklarııı diye bağırıp gelene geçene söven biri var. Ben onu anlıyorum. Tüm bu karmaşadan, nem seviyesinden, tüm bu duygusal yüklerden ya da artık her neyse etkilenen hassas bir bünyesi var ancak hepsini nasıl açıklayabilir ki insanlara? Kim dinler onu? Kim zaman ayırır? insanlar delilere deli olduğunu her zaman belli eder. Belki delilerin deli gibi davranmaktan başka çaresi yoktur. Belki de küfür etmek onların mecburiyetidir. Etrafta çok fazla küfür eden deli var ve bu ortak davranışın bir nedeni olmalı.
Biz kendini akıllı zannedenler bunları tek tek açıklıyoruz. Ben mesela, ara ara duygulardan aşırı korkup aslında öyle olmayan şeyleri öyleymiş gibi söylüyorum. Çünkü korkuyorum ve korku benim en keskin hissettiğim duygu. Benim diğer duyguları hissedebilmem için önce korkuyu tanımlayıp onu aşmam lazım. Onu aştıktan sonra diger duyguyu görüyorum ve sonucunda oraya gelene kadar karşımda olan insanı kırmış oluyorum. Kendimi ve duygularımı yanlış tanıtmış oluyorum. O kişiye haksızlık ediyorum istemeden. Sonucunda ne oluyor? 99 sayfa özür mektubu yazıyorum fırsat bulunca. 10 mayıs 1967 tarihinde saat 20.00 civarı doğdum cümlesi ile başlıyorum, 2034 yılına kadar sürüyor mektup.
Ama o adam öyle yapmıyor. Kendisinden önce sesi görünüyor, senin ananı, babanı, dağını, taşını, sülaleni, doğrularını, yanlışlarını, çöp atan elini diye bir başlıyor, küfürün sonunu duymak için 4 dakika bekliyorsun. Tüm bu karmaşanın özeti bu küfür işte. Bizim güzel güzel kendimizi ifade etmeye çalışmamızı deliler özete dökmüş durumda.
Ee sonucunda noluyor? Ben delilere saygı duyuyorum. Sahiden bak. Ben tesettürlü kadınlara el uzatmayıp, ortamda kıyafetim nedenli bana elini uzatan kişiye, ne yani ortamda ellenebilecek tek hafif ben miyim diye düşünüp elimi uzatmamış insanım. Belediye başkanıydı ve ortam çok kalabalıktı. Duymadım saygı. Umurumda olmadı. Ama deliyi sokakta göreyim, elini sıkarım, sarılırım, yerlerde yuvarlanırım onunla. çok acil işimi onun konuşmasını dinlemek için erteleyebilirim. Bir deliden her şeyi öğrenebilirsin çünkü. Delinin saygısını kazanmak zordur. Ben o zorluğu seviyorum.
Ha şizofrenlere durup dururken deli demiş oldum ama alınmaya gerek yok. Hangimiz değiliz ki? Belki deli değilmiş gibi davrandığımız için asıl deliler bizleriz şizofilerim.
Yani demek istediğim şu, bir şizofrenin anneme sövmesi umurumda değil.
Hastadan bahsediyoruz, o bile ne dediğinin farkında değil, şiddete başvuran arkadaşları esefle kınıyorum. Olması gereken ilaçları yanındaysa hemen almasına vesile olmak, ilacı yoksa hemen hastaneye gitmesini sağlamak.
