hele ki getirilen üst düzeyden birisinin evladıysa uzak durulması gerekir.*
bu uzak durma da olmuyorsa gün boyu sabır çekmekten başka yapacak birşey kalmaz.
annelerin bırakacak yer bulamama ya da iş sırasında çocuğu hastane gibi ihtiyaçlar için bir yere götürme gereği duyduklarında başvurdukları yoldur.
ben de o çocuklardan biriydim. yere basmayan ayaklarımla kocaman iş sandalyesine oturur ve annem farkedip ikaz edene dek o döner koltukta deliler gibi dönerdim.
kendimi öylesine oraya ait hissederdim ki o günlerde üst kattan imza ya da evrak teslimine gelenlere bile yabancı gözüyle bakardım. bir keresinde annem beni ofiste tek bırakmıştı da ne biçim heyecanlanmıştım o bıyıklı amca gelince. annemi sorunca birazdan gelecek demiştim. ne gururdu ama.
bütün günüm daktilo başında geçerdi. hep annem alıştırdı bu klavyeye beni. valla.
Amerika'da Take Your Daughter to Work Day isimli organizasyon kapsamında, yılda bir gün iş yerine götürülen kız çocuklarıdır. babalarını veya annelerini çalışırken görürler, paranın nasıl kazanıldığını anlarlar.
türkiye'de senede bir kaç kere uygulanır. amaç çocuklara işi göstermekten ziyade, evdeki ebeveynin kafasını dinlemesidir.
