Anlamadım ki son zamanlardaki bu şiir sevgisi nereden geliyor. ikinci yeni nedir desem fondöten markasi sanacak insanların ağzından cemal süreyalar, turgut uyarlar eksik olmuyor. Göğe bakmaktan boyunları ağrıdı zaar, çay içmekten bir hal oldular.. Oysa şiir bu kadar yüzeysel mi? Ah popüler kültür ah!
temel in düz mantık fıkrasından yola çıkarak, şiir sevmiyorsa muhtemelen kız arkadaşı yoktur. kız arkadaşı yoksa erkek arkadaşı vardır. anlayan anladı anlamayan mesaj kutumu yaksın.
edit: neden direk erkek olarak düşündüm bende bilmiyorum.
"duygusuz, şuursuz, anti romantik, hayvan, ruhsuz, saçma, eksik, ölsün amk" gibi sıfatlarla yaftalanan insandır.
sanal alemde kız tavlamak, kapak resimlerinde kullanmak, alıntı yaparak muhabbete daha geniş bir perspektif katmak, özel günlerde hazırlanan çiçeklerin üzerine yazmak için şiir okuyan insandan ayrılır.
bu insan her beş kişiden yedisinin şair olduğu bir ülkede şiiri sevmek zorunda değildir.
şiirin hissetmekle ilgili olduğunu ve yazanın duygularına tercüman olduğunun da farkındadır.
ne var ki bu insan kaliteli şiirlere şapka çıkarmayı da bilir.
şiir sevmeyen insan belki roman seviyordur, tiyatro seviyordur, hikaye seviyordur, sinema seviyordur, fabl seviyordur, masal seviyordur, köşe yazısı seviyordur, kim bilir?
Ben. Bi türlü sevemedim şiiri. Hatta geçen sırf merakımdan Nazım Hikmet şiirlerinden derleme bi kitap okudum yine olmadı. Hiç samimi gelmiyo. Böyle hep düğünlerde gördüğün uzak akrabanın çok havalı, ilgiyi üstüne çekmiş çocukları gibi bişey işte.
Edit: evet kedileri de sevmem. Orospu ruhlu hayvanlardır benim için kediler.
Popüler kültürün şiir adı altında sıçtığı saçmalıklardan dolayı şiirden nefret eden insanlardır.
Ama muhtemelen sessiz gemi yada merdiven gibi şiirleri severler.
Mona rozayı etkileyici bulurlar.
