hiç unutamadığım, belki de unutmaya cesaret edemediğim, yıllar evvel severek izlediğim o kovboy filmlerindeki; bir avuç için dolar için banka soymaya yeltenen, adam öldüren pislik deyyusların alnını karışlayan vahşi batının en taşşaklı kolluk kuvveti.
olması gerektiği gibi, şerif; her zaman adamlarından farklıydı. giyimi ve kuşamı, hal ve hareketleri, şapkası, botları, atı, avradı ve silahı. tüm bu donanımları ile bir başkaydı şerif. adamlarına nazaran hep tek adım öndeydi.
adamları da öyle geri planda kalmış dediysek ezik falan değillerdi. mert ve yürekliydiler. kızılderiliyi sıksalar suyunu çıkartırlar, o derece estirirlerdi şerifin 2 adım ardında. ayrıca şerifin 1 dediği 2 olmazdı, sadıktılar.
bir tehlike arz ettiği durumlarda bu grupta kimse kimseyi satmazdı. gerekirse adamlar, gerekirse de şerif canını feda ederdi. önemli olan kasaba ve kasabanın güvenliğiydi, elden ne gelirse yapılırdı, yeter ki sivil halk zarar görmesindi.
çok -di li, -dü lü geçmiş zaman eki kullandım bu entryde. ben; artık böyle baba yiğitler göremiyorum. keşke görsem de şimdiki zamanı betimleyen entryler yazsam. ama yok mnı skym. nabalım?
