şehitlerin, şehit düştükleri yerde değil de memleketlerinde toprağa verilmesi de buna örnektir.
şehitler, şehit düştükleri yere gömülür. hatta hacca gidenler, - eskiden yolculuğun zor, uzun ve genelde yaşlılık döneminde yapılması nedeniyle, yolculuk sırasında öldüklerinde, "allah yolunda" öldüklerinden şehit sayılır ve öldükleri yere gömülür. buna bir örnek de eyyub el ensari'dir.
çanakkale'de şehit düşenler çanakkale'ye gömüldü. tarihimiz ve şehitlerimiz abidevi bir şekilde çanakkale'de simgeleşti. okullarımızda her yıl çocuklarımız vatan bilincini yerinde anlatmak için çanakkale'ye geziler yapıyoruz ki neler yaşandığı kitaplarda kalan sıradan bir bilgiye dönüşmesin diye.
peki, bugün doğu'da şehit düşen askerler nereye gömülüyor? memleketlerine. şırnak'ta, hakkari'de şehitlik var mı? bundan 100 yıl sonraki nesillerimiz çocuklarına bir çanakkale şehitleri gibi anlatabilecek mi doğu'da şehit düşen askerlerimizi? kahramanlık için değil, vatan için savaşılır elbette ama anıları yad edilebilecek mi?
"emperyalist güçlerle işbirlikçi hükümetler yüzünden boşu boşuna evlatlarımız şehit oluyor..." çanakkale de aynısı değil miydi? hindistan müslümanları ile türkiye müslümanları savaştırılmadı mı? şehitler şehit düştükleri yere gömülür. bugün anzaklar'ın, fransızlar'ın şehitlikleri var çanakkale'de. "onlar da artık bizim evlatlarımız!" orası doğru. onların da anaları ağladı emperyalizm yüzünden.
ama bugün doğu'da pkk'nın bile "şehitlikleri" (!) varken bizim evlatlarımız niye ailelerine gönderiliyor? memleketleri vatan da, orası da vatan toprağı değil mi? o topraklar için savaşmadı mı o evlatlar?
belki de ben memnun değilim diye bunları söylüyorum. benim vicdanım sızlıyor da böyle konuşuyorum. ama eminim vatanı için toprağa düşenler de...
meşhur şiirdeki gibi,
"olur ya bir çatışmada ölürsem,
arkamdan yas tutmayın,
bırakın toprağımda rahat uyuyayım.
bedenimden elbisemi çıkartmayın,
onlar benim grurumdur,
ölünce kefenim olacak.
başımdan beremi çıkarmayın,
o benim şanım,şerefim olacak.
ayağımdan botları çıkartmayın,
onlar nice yollar aşacak,
şehit olursam sırat köprüsünden geçecek.
elimden silahımı almayın,
o benim namusumdur,
ölünce mezarıma sembol olacak.
yaramın kanını silmeyin,
ahirette hesabı sorulacak.
göğsümden kör kurşunu çıkartmayın,
o benim madalyam olacak."
