her şehit cenazesinde ortaya çıkan, ellerine türk bayrağı alıp çol çocuk aile eş dost arkadaş güneşli bir yaz gününde yapacak daha eğlenceli bir aktivite bulamadıklarından mı bilinmez yollarda yürüyen kitledir.
bu kitleler sözde milliyetçiliklerini gösterdiklerini düşünürler. aidiyet duygularını tatmin etmek öfkelerini kusmak dışında hiç bir halta yaramayan bir organizasyonun figüranlarıdırlar.
milliyetçilikle eğitimsiz zihnin korelasyonu net bir biçimde ortaya koyan canlı kanıtlardır.
yıllardır şehitler ölmez dedik ölen öldüğüyle kaldı ateş düştüğü yeri yaktı diye düşünemezler.
rasyonel akıldan çok uzak olan milliyetçilik duygusunun aslında çatışmayı kavgayı savaşı besleyen unsur olduğundan habersizdirler. devlet yıllar boyu çözmediği sorunların faturasını masum insanlara ödetirken bu kitlelerde boş alanlarda sinirlerini öfkelerini kusarak rahatlamakta bu durum devletin de işine gelmektedir.
ulan yıllarca "şehitler ölmez" dedik alanlara döküldük onuncu yıl marşları söyledik hiçbir şey değişmedi? bu devlet bizi enayi yerine koyuyor diye düşenebilecek birikimden yoksun uyutulmuş kitlelerdir bunlar.
aklı başında olan hiç kimse, yaşanan olaylar sonucunda, çıkıpta bu saatten sonra, artık tamamen eskimiş, hiç bir hükmü esprisi olmayan saçma sapan sloganlarla milliyetçiliğini gösterdiğini, intikam aldığını falan sanıp ondan sonra başını yastığa koyarak rahat uyuyamaz. bu sığ anlayış devletin yerleşik düzenine itaat etmek demektir. it ürmekte kervan yürümekte her şey kaldığı yerden aynen devam etmektedir.
bu kitleler hayatları boyunca bir kez bu devlet bizi kullanıyor, bu devlet vatandaşı oyalıyor, devlet vatandaşı din ile milliyetçilikle uyutuyor diye düşünemiyorsa bunun kaynağı cahilliktir. ne olacak slogan atınca kürtlere ya da pkk'lılara biz burdayız bu vatana hiç bir şey olmaz mesajı mı vermiş olacaksınız?bu zamana kadar yeterince yapmadınız mı bunu?
vatanın bölünmeyeceğine inanan bir kitle otuz senedir bu vatan bölünmez sloganı atmaz. gerçekte. şehitler ölmez sloganı da ne anlamda söylenmiş olursa olsun içi boş hamaset duyguları içermekten öteye gidemeyen gerçek dışı bir söylemdir. şehit ölmüştür bu da bal gibi bilinmektedir. şehitler ölmez sloganıda bu kabullenemeyişin dışa vurumudur. ölmemişse ölmez demezsin zaten.
şehit öldüğüyle kalmış devlet siktiriboktan bir törenle ve üstüne bir de bayrak geçirerek herkesi bir kez daha uyutmuştur.
milliyetçiliği sadece bu tür günlerde slogan atmak zanneden bayrak sallamayı önemli bir şey sanan bu kitleler örneğin iş şehit ailelerinin mağduriyetini gidermek, dolandırıclık yapmadan düsüst vatandaş olmak, hak hukuk çiğnememek konusuna gelince derhal kaçarlar. o zaman hangi milliyetçilik bu? şu yaptığınızın ölünün arkasından acıklı parçalar çalarak ağlamakla yetinen akılsızlardan ya da bizans ismini duyar duymaz mehter marşı çalan aptallardan pek bir farkı yok.
içi son derece boş laf.
ölüyor lan işte. yok yani o adamı bir daha göremeyeceksin bu dünyada. kendinize neyin gazını veriyorsunuz anlamıyorum. bu adamlar işte bu ülkenin içine eden. artık bilimle ilimle kitapla gelin. boş pankart ve sloganlarla değil. insanlarda nefret duygusu yaratmayı bırakın artık.
garip bir kısır döngüde yaşadığımızı göstermektedir. filanca askerin ölümü üzerine falanca kitleler kendi milliyetçi duygularını tatmin edebilmek için bayrak sallar, içi boş sloganlar atar. o ölen askerin ailesi ne yapar peki? (bkz: şehit ailelelerin safça vatan sağolsun demesi)
tam bir tiyatro. bir orta oyunu. görünen o ki ne sabırlar taşıyor, ne de gerçek anlamda bir tepki var. herkes figüran olmuş olan biteni izliyor.
