"yakın olmak için uzak dur benden."
en anlamsız bulduğum tavırdır. ne demek ağlamayalım, onları sevindirmeyelim, onları güldürmeyelim?
sonbahar geldiğinde o heybetli çınar ağaçlarının o yeşilden sarıya dönmüş yapraklarının hali... hüzün karnavalının sanki başkenti..hareketli ve şerefli bir hayatın sona ermesi her şeye rağmen yaşanmış bir bahar ve kimine göre hiç yaşanmamış yazdır bu çınarlı coğrafyada şehit olmak... ve kim engelleyebilir ki sararmış çınar yaprağının kendi dibine, o güzel yağmurlarla düşüşünü? tekrar gülümseyen anıları tekrar anımsatacak ıslak bir vedayı içimden kim koparabilir benim, kim? kendi kendimin hüzün haini miyim ben? engellemeli mi?
ne demek! benim üzüntüm veya sevincim o hiç değer vermediğime göre mi şekillenecek? bu kadar aciz miyim ben? hem, "gözyaşlarımı da bitti mi sandın", hı?
ağla anacığım ağla, sen kimselere de bakma. senin gözyaşların o sararmış gazellere bir su ve onu ışıkla yeşertecek ılık bir sevgi seli. yeter ki sen ağla. ben biriktiririm yağmurlarını gittiğin her yerde avuçlarımla... iznin olursa da serperim genç fidanlara.
bu tavrı görenlerin gururdan tüyleri diken diken olur, gözleri dolar. bir kez daha inanılır bu milleti üç beş çapulcunun hain pusularıyla yıldıramayacaklarına.
oldukça hazindir. bir sakin kafayla düşünse ulan ben neden oğlumu şehit verdim diye sorgulasa birilerinin ağzına sıçmak isteyecektir ama o dert ile keder ile vatan sağolsun der. elbette vatan sağolsun, vatan uğruna ölünür de vatanı yönetmeye kalkan bir takım zirzopun salak siyaseti yüzünden ölmek şehitlikten çok bok yolu gibi geliyor.
aglama baba, seref aglamaz,
bugün benim dügünüm var,
hey anam hey, hilal düsmüs kanim üstüne,
aglama baba, seref aglamaz,
gayri ruhum bayraktir benim,
dalgalanir vatan üstüne,
yesil ırmagi firata, denizi dicleye kavusturur,
erciyesi agriyla, kackari torosla,
maden dagini ulus dagiyla bulusturur,
bu bayrak türküdür baba,
rizede cay, ıspartada gül kokulu,
aydin naza ıpek, erzurumda dadas türküler,
antepte sahin, kör oglunun huzuruna karsi durmaya,
dadalogluyum avsar ellerini yeniden kurmaya,
aglama baba, seref aglamaz,
neden ay yildiz nazlidir?
cünkü hep cocuktur bir yanimiz, hep al kinaliyiz,
simdi sehitim, anamin eline birakilan boynu büykük künyeyi,
yarali bir yurtum,
yasasam yine mehmetin oglu ali olurdum,
aglama baba, seref aglamaz,
özlediginizde beni,
künyemi kaldirin bayraga dogru,
al safaklarda yüzen al
sancak tadinda türküler söyleyin,
aglamayin, gönlünüz türkülerle dolsun,
son sözüm bu, vatan sag olsun !
Kahramanlık ne yalnız bir yükseliş demektir,
Ne de yıldızlar gibi parlayıp sönmemektir.
Ölmezliği düşünmek boşuna bir emektir;
Kahramanlık Saldırıp bir daha dönmemektir.
Sızlasa da gönüller düşenlerin yasından
Koşar adım gitmeli onların arkasından.
Kahramanlık içerek acı ölüm tasından
ileriye atılmak ve sonra dönmemektir.
Yırtıcılar az yaşar... Uzun sürmez doğanlık...
Her ışığın ardında gizlidir bir karanlık;
Adsız sansız olsa da, en büyük kahramanlık;
Göz kırpmadan saldırıp bir daha dönmemektir.
Kahramanlık ne yalnız bir yükseliş demektir,
Ne de güneşler gibi parlayıp sönmemektir.
Bunun için ölüme bir atılış gerektir.
Atıldıktan sonra da bir daha dönmemektir..
