cam kenarı diye tabir edilen yerin kıymetli olduğu yolculuk.
bindiğinizde hemen cam kenarına oturursunuz. bir kaç zaman gittikten sonra, başka bir yolcu gelir ve başınızda dikilerek biletine bakar. hımm cam kenarı galiba benim koltuğum imalarıyla,sizi o güzel yerden kaldırır.
fakir ve ya evsiz insanların seyahat etme şeklidir. bu zamanda uçağa binmeyen insan kaldı mı diye düşünürken hala otobüse binenleri duyunca şok üstüne şok geçirmeme neden olmuştur.
Allah'a büyük konuşmayayım ama çok mecbur kalmadıkça bana nasip etmesin dediğim yolculuktur.
1.90 boyla ve cenabet bir şansla daha oturduğumuz gibi önümdeki teyzenin koltuğu inidrmesiyle,ne tv izleyebiliyorum ne de bacaklarıma kan gidiyor,zamanında 14 saat Adana-izmir çekmişliğim vardır ki,o günden beridir erken rezervasyonla uçağa döndüm.
gece yapıldığı zaman saat gecenin üçünde dördünde "ışığı yanan evlere bakıp acaba içinde kim yaşıyor ne iş yapıyor nasıl insnlar gibi kendi kendime merak edip zaman öldürdüğüm bazende gece yolculuğumda cartoon network kanalını açıp "johny bravo'yu izleyerek yaptığım yolculuk. (yorucu olsada güzel yaa,valla güzel)
lys sonrası stres atmak için istanbul a gittim. neyse aşti ye doğru yola çıktım dolmuşlar zaten rezalet ankara da klimalı bir otobüs yolculuğu hayal ederek geçirdim 40 dakikayı. gel gelelim aşti ye ulaştım. 10 dk sonra perona yanaşan otobüse binmeye yeltendim ve o acı manzarayla karşılaştım bindiğim otobüsün 4 te 3 ü düğüne giden birbirinden kıro insanlarla doluydu. otobüs hareket eder etmez hepsi birden tvleri açıp aynı filmi izlemeye koyuldu. aynı sahneye haykırarak gülmeler bir birine işaret etmeler filmi* öndekini omzuna ayak koymaya kadar gitti bu iğrençleşme. bolu ya doğru gelirken gerek osuran amcalar gerekde bebek bezini otobüste değiştiren öküzler yüzünden otobüsü saran bir bok kokusu yüzünden zorunlu mola verildi. hosta rica edip boluda başka otobüse bindim. hayatımın en boktan yolculuğuydu o gün bugündür otobüse binerken içim sızlar ne kokuydu be öyle. *
2 günde 42 saat yolculuk yapanlarına rastlanılmıştır. türkiyenin bir batı ilinden bir doğu iline gidilmiş, aynı gün tezkere alınıp otobüse atlanarak batı iline geri dönülmüştür.
yan etkileri sallanma, bulantı, çarpıntı.
olumlu etkileri: yaşasın askerlik bitti.
şayet gece ve yalnız yapılıyorsa daha bir keyifli olandır. cam kenarından dışarıyı izlersiniz, geçtiğiniz yollara bakarken kendinize dair ne varsa düşünürsünüz. güzel bir olaydır.
iki üniversite okudugum ve üniversite bittikten sonra memleketimden uzak bir sehirde çalıştıgım için yıllarım şehirlerarası otobüslerde yolculuk yaparak gecti, taki otomobilimi alasına kadar.. ilk yıllarda bitmezdi o yollar.. sanki işkence ediyorlar gibiydi.. sonra yolculugu zevkli hale getirmenin yolunu buldum.. yolculuga cıkmadan önce pet şişeye biraz vodka ve vişne suyu ekliyordum.. yolculuk öncesi ve yolculuk boyunca içiyordum.. vodka kokmadıgı için kimseyi rahatsız etmiyordu.. bira kesinlikle içmeyin diye tavsiyede bulunurum ..çünkü tüm otobüsü koku kaplar ve en kötüsü hiç beklemediğiniz anda çişiniz gelir.. benden söylemesi.. en iyisi vodka+vişne suyu...sigarasız gitmiyor ama yine de yolculuk işkencesine bire-bir..
daha otobuse bindiginiz anda agir bir kusmuk kokusu ile basladigi olur. daha once binmis olan bir kadinin cocugu kusmus. ama ne kusmak. spreyler fayda etmedi. hatta muavin spreyi abarttigi gibi samimiyeti de abartip ustume sikti. sonuc olarak burun deliklerime islak mendil tiktim.
Bazen şansızlıkların yakanızı bırakmadığı yolculuklardır.
Otobüste yanınıza oturan insanın öküz olması; tüm yolculuğun zehir olmasına sebep olabilmektedir. En lüks firmaları seçmenize rağmen, bazen kaçınılmaz durumlardan kurtulamıyor insan. Bir keresinde akli dengesi bozuk birine denk geldim. Lan bildiğin tüm otobüs acıdı bana* bir diğerinde teknik bilimlerden bir öküz oturdu, tüm yolculuk boyunca telefonunun listesindeki insanlarla carcar konuştu. Şu an yine yoldayım, bu seferki öküzümüz, gözünüzün içine baka baka burnuna tatanabilme özelliğine sahip. Bu yazıyı da Ekşimiş bir suratla yazıyorum. Tüh... *
Şu ana kadarki deneyimlerime dayanarak, En makbul olanının, istanbul-izmir arasındaki olduğunu söyleyeceğim yolculuk. O yolculuk sırasında önce istanbul'dan çıkarken bir metropol, size "en fazla ne kadar kirli olunur?"u kanıtlamaya çalışır ve Kocaeli'nin Gebze sınırından sonra, ipler kopar. Birden kendinizi feribotta, denizde bulursunuz; bunu beklemiyorsunuzdur daha önce hiç bu yolu seçmediyseniz. Mükemmel bir 45 dakika sonra, tekrar otobüse geçtiğinizde, artık "metropol" kavramından, istanbul kadar uzak oluyorsunuz. Yalova'nın o tevazu kokan yolları ve yollarını çevreleyen yeşillikleri, size geleneksel kıyı şeridi sehirlerini anımsatmaya başlıyor. Ardından gelen Bursa ve Balıkesir de bu çizgi üzerindeyken, Manisa apayrı bir diyar olarak beliriyor camın ardından. Metropol kavramına olan uzaklığınız sonsuza giderken, çarpık yapılaşma da sıfıra doğru gitmeye başlıyor, hoş bir matematiksel limit gibi. Ardından izmir geliyor ve iyi huylu bir metropolde buluyorsunuz kendinizi. izmir'i anlatmaya kimileri gerek duymaz, ben de onlardan biriyim. :)
