''Okyanus mu iki şehrin arası... '' şarkısını dinleten aşktır.
Zor bir durumdur. Tavsiye edilmez, bir gün telefonunu kapatırsa ulaşılması zor olan kişi halini alır.
kelimelerle anlatılamayacak kadar zor, yaşamayanın bilemeyeceği, insanın her an, abartısız her an onu düşündüğü hayatın anlamsızlaşmaya monotonlaşmaya başladığı, sokaklarda onu aramak uzaklara dalıp gitmek sadece ellerini tutmak isteği ile yanıp tutuşan kalbe söz geçirememek kendini avutmak yakında görüşürüz demek, başkasının gülüşünde onu aramak, telefonda sesini duyduğunda elinle havaya adını yazmak, kavuşmayı beklemek, gerçek aşkı beklemektir.
aşkının itiraf edememek , seviyorum seni diyememek kadar zor olan ve başka bir hiçbir şeye benzemeyen en kötüsü olan ölümden daha zordur şehirler arası aşk yaşamak. korkular vardır korkular bir de. onu üzersem bana bağlanırsa, boşuna ümitlendirirsem geleceğimiz olmazsa üzülecek diye korkular. zamanla aşılabilecek korkular. gözden ırak olanın gönülden ırak olmayacağını göstermek için yok edilmesi gereken korkular.
aşk mıdır bu yaşanan? yoksa bilinmeyen bir bağ mıdır? belki birbirini hiç tanımayan iki insanın herşeyi karşılarına alıp korkusuzca savaşması ve galip gelmesidir bu ilişkiyi başlatmak ve devam ettirebilmek. karşılıklı güven ve saygı varsa neden olmasın, herşey doğru insanı bulmaktır. sehirler farklı da olsa insan kendini onu yanında hissettiğinde bu ilişkide umut vardır. vardır.
"seviyorum be abi!" aşkıdır net olarak:
her 10 kişiden 9u bana "kızım ne diye çekiyosun ki? gözden ırak işte. bulamadın mı koskoca şehirde başka birini" derken sadece ve sadece "seviyorum be." diyebildim. başka söyleyecek bir şeyim yoktu.
mantık çerçevesinin alabildiğine daraldığı ve küçücük kaldığı ilişki türüdür:
aylardır görmediğim sevdiğimi, bizimkilere "anne ben istanbul'a arkadaşım x'in yanına gidiyorum." deyip direk edirneye gitmtim. bu sırada arkadaş olan x aslında istanbul'da değil, memleketin en güney kesimlerinden birindeydi. o yol bitmedi. o yola çıkarken başıma kötü bir şeyin geleceğini düşünmedim hiç.
onunla geçirdiğin her anın değerini bilmektir:
uzun aralıklı periyotlarla görüştüğümüzden bir araya geldiğimizde karşı karşıya oturup mal mal birbirimize bakmak bile çok güzel bir aktivite bence.
geceleri durduk yere acayip bir zamanda ağlamaktır:
en kötüsü bu hacı. bünye alışıyor sağda solda elele insanlar görüp imrenmeye de, gece uyuyamıyor o koku olmadan. uykusuz geceler kabusun oluyor. sabah oluyor. yeni ve onsuz bir güne daha başlıyorsun.
özel gün kutlama kavramı "x günümüz kutlu olsun birtanem." diyecek kadardır.
daha yazardım buraya da feci uyku bastırdı. inşallah rüyama gelir. acaba onu görürken kokusu da gelir mi acaba? insan rüyadayken hisseder mi ki? ah ulan ah. 40 bin ömrüm olsun, 40 bini o bir çift yeşil cennet bahçesinin yolundan geçsin. oraya ulaşmak için bazen 600, bazen 1000 küsür, bazen 700 küsür km yol tepeyim. göreceksem o yolların sonunda o cennet bahçesini, varsın çakıl taşlarıyla, dikenli tellerle, kem gözlerle dolu olsun o yol.
zordur be kardeşim çeken bilir hani yaşamayana kolaydır,vakti evvel bende çektim bu meret in acısını ama ruh eşimide bulmuştum , olur ya böyle kız tipleri sabaha kadar oturur konuşursun zerre sıkılmazsın he işte ondandı ve inanırmısın 1 yıl cıktım ama olmayıncada olmuyor be,ve evet malesef mesafe ilişkiyi öldürüyor
(bkz: akşam oldu hüzünlendim ben yine)
aramız 45 dakka ama farklı şehirlerdeyiz diye soluduğumuz hava farklı. bi hafta sonları görüşebilme. sevmesen çekilcek gibi değil ama adı üstünde şehirler arası aşk işte!
yapılan araştırmalara göre uzak mesafeli aşk yaşayıp başarısız olan bir bünye. ilerleyen hayatında ister istemez ikinci defa uzaktan aşk yaşamayı deniyormuş. büyük çoğunluğu başarısızlıkla sonuçlansa da. başarıyla sonuçlananları da vardır.
ilişkinin ve sevginin değerini daha iyi anlamaya yarayan ilişki türü. ben inanıyorum ki bir genç sevgilisiyle her gün görüşse bir süre sonra sıkılma durumu olabilir, sonuçta gençtir kanı kaynıyor değil mi. ya da bir süre sonra elini tutmak, öpüşmek gibi aktiviteler sıradan gelmeye başlayabilir.
Ama uzak olunca daha onun yüzünü gördüğün anda bile kalbin deli gibi çarpmaya başlar, elini tutunca suratına aptal bir gülümseme yerleşir, öpüşünce zaten uçup gidersin. Bu her görüşmede böyledir.
Ama olumsuz yanları da çoktur. Aşırı derecede sabır gerektirir. Bununla beraber insandan da çok şey alıp götürür. Onsuz olduğun her dakikaya lanet edersin, hayattan zevk alamazsın o yokken. Sevgilinle bir şeyler konuşurken hep "keşke yüz yüze konuşabilseydik, çok daha iyi anlatırdım duygularımı" diye düşünürsün ama görüşünce de hiçbir şey konuşamazsın, çünkü onun yanında aklında ne varsa uçar gider, hatta aptallaşırsın. O gidince de "ee ne çabuk bitti!" dersin.
(bkz: long distance relationship)
mümkün ya da değil, sadece "saçma" diye nitelendirilebilecek son şey. mümkün kılan; eğer seviyorsan ve özlüyorsan onu göreceğin günü iple çekersin. talihsizlikler olur, özlemin sebebiyet verdiği tartışmalar olur, sabredersin. güvenirsin ama neye, hangi sebeple güvendiğini bilmeden. her gün farklı şehirlere de uyansanız, bir gün aynı şehre uyanacağınızı bilmek, diğer tüm günlerin tesellisi olur.
mümkün kılmayan şeyler ise; canın müthiş derecede sıkıldığında, üzüldüğünde kendine bir omuz ararsın ama o omuz hiçbir zaman ona ait olmaz. henüz zamanı değildir çünkü, başka bir şehirde yaşamını sürdürürken sana en fazla sesini duyuyarak destek olabilir. beklentilerine sınır getirmek zorundasındır, yoksa hayalkırıklığına uğrarsın. hiçbir zaman anlık plan yapamazsın. "bugün birlikte film mi izlesek? sana kahvaltı hazırladım, gelsene." gibi.
beklersin. ilişkinizde sizden çok hep üçüncü şahıslar söz sahibidir. şahıs dediğim; bazen geçmek bilmeyen zaman olur, maddiyat olur.
böyle değişik birşeyler işte. hep yanında olsa büyü bozulacak gibi, uzağında olsa bir gün o büyü yerini acı gerçeğe bırakacak gibi.
mesafeler birleştirdi bizi bir de sözler
razı olma hiçbir sessizliğe
biliyorsun seni seviyorum
pencereden bakmayı
öğreteceğim sana.
ne diyor yani cemal süreya?
mesafeler nasıl birleştirebilir diye sorası geliyor insanın.
ama siz hiç en yakın arkadaşınızla küstünüz mü?
ya da sevip bir de sevildiğiniz sevgilinizden ayrı kaldınız mı aptal gururunuzdan dolayı? evet ben yaşadım bunları.
ya sonra?
en yakın arkadaşınızla veya işte şu yukarda bahsedilen sevgilinizle barıştığınızda neler oluyor?
öyle bir değere biniyor ki o andan sonra. o ayrı kalınan zamanın acısı öyle bir çıkartılıyor ki. işte bu mesafelerin birleştirmesi.
peki ne demek razı olma hiçbir sessizliğe?
kelime dünyanın en değerli şeyi yalnızlığı saymazsak eğer. konuşma becerisi dünyanın en büyük becerisi..
"önce kelime vardı." diye başlıyor yohanna'ya göre incil. kelimeden önce de yalnızlık vardı.
ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık...
kelimenin bittiği yerde başladı; kelime söylenemeden önce başladı.
kelimeler yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde.
kelimeler yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu.
yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe yalnızlık büyüdü dayanılmaz oldu.
selim işık yalnızlığını kelimelerle besledi.
kelimelerin anlamını bilmeden önce tanıdığı yalnızlığı kelimelerin içinde yetiştirdi.
eski yaşantılarının hastalığından yeni kalktığı sırada aldırışsız kelimeler konuşurken eski yaraların eski kelimelerinin göğsüne saplandığını duydu birden; sustu kaldı.
kelimeler yalnızlığını yaşamasına da bırakmadılar onu.
her yandan kuşatıp saldırdılar. kullandığı kelimeler de dönüp ezdi onu soluksuz bıraktı.
sonra yatağından fırladı birden selim bütün kelimeleri ve yaşantılarını ezdi ayağının altında.
güneşe çıktı. güneş gözünü acıttı bir süre sonra perdelerini kapayıp kelimelerin karanlığına döndü.
birtakım kelimeler bağışladı onu; aralarında gene yaşamasına izin verdiler.
bu kelimelerle birlik olup amansızca saldırdılar başka kelimelere; aşağılayan ezen soluk aldırmayan kelimelere.
yendi yenildi; sonunda gene yenildi kelimelere kelimelerle birlikte açtığı savaşta.
yalnızlık hep oradaydı...
kelime, bir aşkın en büyük göstergesidir. ne diyor sana? sen ona ne diyorsun?
neyse efendim şehirler arası aşk yaşamak çok tatlıdır doğru insan bulunduysa. mesafeler birleştirir çünkü sımsıkı sarılmalar çıkarır ortaya.
bir de şu susma mevzuu;
erkek susarsa vazgeçmiştir, kadın susarsa sevmiştir. yoksa bir kadın imkansız susmaz.* erkek razı olmayalım hiçbir sessizliğe der uzaktaki sevgiliye, kadın susar. susan kadın her daim bir şeyler anlatma derdindedir ve eğer o doğru kadınsa siz anlarsınız zaten.
Kimilerine göre yürütmesi zordur , ancak daha zorlarını başaranlar için çokta sorun olmaz. Ama bir şey varki o olmazsa olmaz : güven sağlaması zor kaybetmesi kolay olan şey evet güven şarttır.
askerdeyse, yanındaydı başta sonra okul için gittiyse veya çalışmaya gittiyse beklersin ama
en basından beri arada 2 saatten fazla yol varsa bırak yol alsın gitsin. kesin aldatır yatagındaki eşin aldatıyorsa heran göremediğin adam kim bilir neler yapar... kişilik meselesi ama olsun iSTiSNALAR KAiDEYi BOZMAZ...
