uzaklık sorun edilmeyebilir.sonuçta istediginde burnunun dibindeki bile uzak.sadace herşey sana baglı.aşk illede sarılmak öpmek koklamak degil.yalansız olsun ,onurlu olsun yeterli.aşk belden altına düştügü için bu kadar sorunlu ilişkiler çıkıyor.bence sadelik herşeyin üstesinden gelir.uzaklık bile yalan olabilir.sen sade sev yeter..kısaca "birşeyi yapmak için, onu çok sevmelisin.birşeyi sevmek için, ona delicesine inanmalısın..." gerisine yürü ya kulum diyebilecek bi yaradanımız var.şükürler olsun.amin.
gerçek aşkların ve aşıkların arasına mesafenin girmeyeceğine inanarak bu işe girilip, herşeyin başta toz pembe geldiği, hayallerin kurulduğu, otobüs firmalarına bir sürü para kazandırıldığı, sevmenin olduğu kadar, kızmanın, sinirlenmenin de uzaktan uzağa yaşandığı, en sonunda gözden uzak olanın gönülden de ırak olduğu sözüne inanmakla biten süreçtir. direkt olarak iyi yada kötü denemez, tatlı olduğu kadar tatsız yanları da vardır. özlersiniz, çok özlersiniz mesela. az ama öz yaşarsınız, kolay tüketmezsiniz birşeyleri; ama her istediğinizde yanında olamazsınız, ne kadar zaman geçse de alışamazsınız onun yakınlarınızda olmadığına, her istediğinizde göremezsiniz, dokunamazsınız, öpemezsiniz, aklınız o nerdeyse orda kalır hep. kendinizi avutursunuz, 'zor birşey yaptığım, herkes dayanamazdı' diye. çok emek vermeniz gerekir, verirsiniz de. sonra herşey biter. emekleriniz, zamanınız, sevginiz boşa gider. pişmanlık duymazsınız belki, en fazla tecrübe oldu der geçersiniz. zordur, çok zor.
" gözden ırak olan gönülden de ırak olur" atasözünü tam anlamıyla doğrular nitelikte, ilişkilerdeki belli başlı bazı elementler yerine oturmadan önce yürütülmesi, yürütülmeye çalışılması tarafımca tavsiye edilmeyen, taraflara yıpranmışlık, özlem, hasret ve her arzu edildiğinde yanında olamamanın verdiği sıkıntı, eziyet ve bir o kadar da telefon parası, net faturası yükleyen ilişki türü. ilişkide el ele, göz göze bölümleri henüz aşılmamışsa bahsi geçen mesafe bir sonraki aşamaya geçişi mümkün kılmayacaktır. o nedenle uzun süreli yaşanması fazla muhtemel değildir. yine de istisnalar kaideyi bozmamaktadır.
ona giderken yol bitmek bilmez. saatler günlere döner. akrep ile yelkovan birbirine aşık olur sanki, hiç ayrılmazlar... için içine sığmaz, kalbin senden önde gider. otogara geldiğinde bekliyordur seni. senden önce koşar gider ruhun. sarılır ona, sımsıkı. kendin bile imrenirsin. sonra bedenin de sarılır. kokusunu, tenini, nefesini hissedersin. hayatının tamamını ona sarılarak geçirebileceğini geçirirsin aklından. o sen gelirken geçmeyen zaman, birbirinden ayrılmayan akrep ile yelkovan birbirlerine düşman olur o zaman işte, birbirlerini kovalarlar, o kadar çabuk akşam olur ki... ayrılık vakti geldiğinde, tutamazsınız kendinizi, ağlarsınız, sarılırsınız, göz yaşlarınızı öpersiniz... sevgilinin dudaklarına düşen damlaları. işte o anda anlarsın, tek düşmanınız olan zamanı...
sevgilimin başka bi ülkede olduğunu düşünüsek..
zor ama imkansız değil.
ayrı kalıp çok özlüyorsunuz ama onla geçirdiğiniz zamanları düşünüp avutuyorsunuz kendinizi.
bazen beni kesin unuttu orda aldatıyo triplerine girebilme sansınızda var.
ama biz mutluyuz hemde çokk.
er ya da geç evlilikle de sonuçlanabileceği ihtimalinin de belirtilmesi gereken hadise. yaşamak kolay mıdır? hiç de kolay değildir. kimi zaman sabır taşırır; yürek daraltır; hep birlikte olabilme isteği ağır basar. vazgeçmek istersin; unutmak istersin; bu istekleri gerçekleştirebilmek için denemek istersin. ama deneyemezsin... eğer sevgin gerçekse, fedakarsan, sabredebilmeyi öğrenmişsen, umutsuzluğun yoğunluğu sonucunda ironik de olsa umut etmeyi öğrenebilmişsen, bu ilişkiyi kotarabilmişsin demektir. hayal, en büyük dostundur; o hayaller sayesinde içindeki umut ışığı büyür. kocaman, göz kamaştıran bir parıltı haline gelir ve bu sayede dengesizleşsen de, histerik hale gelsen de bir şekilde yaşamayı öğrenmişsin demektir. kabullenme sürecine girdikten sonra beklemek artık hiç de zor değildir. o diğer şehirdeki aşkın yanına geldiğinde dünyada senden mutlu insan yoktur. yerden 10 cm yüksekte onunla vakit geçirirsin, varlığına alışırsın, mutluluğun tanımı yepyeni bi boyut kazanır bir süreliğine...evet bir süreliğine... çünkü sayılı gün çabuk geçer ve yine ayrılık vuku bulur. alışmışlık yerini kısa süreli bi umutsuzluğa bırakır. bir kaç gün kendine gelmek için uğraşırsın. arada ağlama krizine girersin. "neden yanımda değil?" ve hatta arada neden ben/biz?" şeklinde soruları yöneltirsin yukarıdakine. sonra isyanın da yersiz olduğunu anlar, aşağı yukarı üstte anlatılanların biraz daha ılıman halini yaşarsın...bir daha yaşarsın...bir daha...kısır bi döngü haline geldiğini hissetmeye başladığın anda yine isyan edesin gelir. ama asla vazgeçemezsin.evet.. eğer aşkın gerçekse, onun sana duyduğu aşk gerçekse, ruh eşin olduğuna inanıyosan ve hayat sana bir yerlerden "sakın pes etme, sabret..." diye fısıldıyorsa bırakamazsın, bırakmamalısın da... çünkü elini bıraktığın ve bir daha tutmayacağına yemin içtiğin andan itibaren bir daha böyle bir şeyi yaşayamayacağın düşüncesi bütün hücrelerinde canlanacaktır. eğer gerçekten böyle bir aşka tutulmuşsan ve ayrı şehirlerdeysen sevdiğinle, acı da çeksen eziyet görüyormuş gibi de hissetsen bırakamazsın yakaladığın aşkı. öyle bir lüksün yok. sabreden derviş klişesiyle kafa ütülemiycem. sadece sabret ve olacakları gör. ben görmüş bir insan olarak diyebilirim ki ayrı ayrı geçen on senenin her türlü ezasına ve cefasına değerdi... iyi ki ağlamışım, iyi ki üzülmüşüm, emin ol ki şu anda yaşadığım keyfin, paylaşımın ve rahatlamışlığın bir saniyesi için dahi tekrardan yaşardım ben bu süreci...
karşılıklıysa kişileri özleme boğan hadisedir. değilse bir tarafı fena halde üzecektir. derler ya 'her zaman bir taraf daha fazla sever 'diye. bazen öyledir işte. biri arar , sorar , özel günleri unutmaz. * diğeri ise aldığı hediyenin değeri peşindedir. en yakın zamanda gider, başkasıyla aldatır. bahanesi hazırdır:' kimbilir o ne cevizler kırıyordur benden uzakta. saf saf oturup, onu mu bekleyeyim' der. *'saflık ile kişilikli insan olmak arasındaki ayrım bu kadar ince midir?' diye sorarsın içinden. sonra da 'aman ne aşkı ya! aşk mı kalmış bu devirde? al işte beş kuruşa harcadı' diyip konuyu kapatırsın yine.
elinde sonunda öyle yada böyle bir tarafın mesafeden kaynaklanan kontrol edememe,sürekli birlikte olamama durumundan dolayı abuk subuk abartılı kıskançlık paranoyaları yapıp karşı tarafı canından bezdirmesiyle boka saracak olan durum.hiç heveslenmeyin bu tür ilşkiler %90 umut vaadetmez.ona göre ayağınızı denk alın gidipte türkiyenin öte ucundan zamazingo yapayım demeyin.sonra way ben duymadım, way ben bilmiodum, way ben o sırada wc deydim ayakları yapıp zırlamayın millete....
ne kadar uzak olursan o kadar iyi olacağın gerçeğinden vazgeçmemeye çalışılan ilişkidir. dokunmadan sevmektir. gerçekten sevgi varsa özlemekten yorulursunuz ama aşkın, sevginin, güvenin kitabını yazarsınız. sevgi yalansa kavgadan yorulursunuz.
neticede gerçekten sevenlerin sürdürebileceği zor ilişki türüdür...
