iki sevgilinin, birbirinden uzak şehirlerde ikamet etmeleri ya da bir süreliğine birbirlerinden uzakta kalmalarıdır.
uzak mesafe ilişkileri zordur her zaman, sevdiceği görememek, ona dukunamamak, sarılamamak, onu öpememek, insanın ruh halini genelde agresif yapar. bu da pek çok sorun çıkarır iki tarafa. yine de eğer sonunda kavuşmak varsa, her olumsuzluğa katlanılır.
can yücel ne güzel de yazmış;
Bilmelisin ki ...
Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez.
Gerçek aşkların da!
hem zordur hemde keyifli, çok özlenir sevgili böyle bir durumda, görüşememenin verdiği gerginlikle zaman zaman garip kıskançlık krizleri filizlenir bu tür ilişkilerde fakat sonunda tatlıya bağlanır herşey, karşılamaya gidilen şehrin otogarın da. sıkı bir kucaklaşma ve özlemin verdiği hasretle öpüşme. ziyaretin kısa sürmesi olasıdır ve bu dar zaman dilimine herşey sığdırılmaya çalışılır, gidilecek yerler gösterilecek mekanlar arşınlanır hemen elele, yürekler pır pır ederek. uyunmaz, uyumak vakit kaybı olarak görülür uzun sohbetler şen kahkahalar inletir bulunan mekanı. dudaklarda hep bir tebessüm asılıdır, uzun süren ayrılığın ardından sevgili gelmiştir, sevgiliye gidilmiştir. tabi dakikaların sayıldığı, saniyelerin durdurulmak istendiği bu sevgili ziyaretinin en acıklı vakti gelip çatar, sanki mecburmuş gibi, veda. elele otogar da beklenir gelmesi istenemeyen otobüs, mideye bir baskı yapıldığı hissedilir bu anlarda, sıkıntı hat safhadadır, sevgilinin elini tutma sıcaklığına az sonra gelecek otobüse el sallama soğukluğu sarar etrafı ve şimdiden gelecek sefer ki ziyaretin hasreti sarmaya başlar aşık bünyeleri. 4 numaralı koltuğa kadar eşlik edilir, son bakışmalar deler ikisinin de gözlerini biraz nemlenir gözler, leblerden sevgi sözcükleri fısıldanır ve artık hareket etmeye başlamış otobüste telaşla son bir öpücük kondurulur yare. muavinin, sırtında bir kambur olarak gördüğü sizi otobüsten indirme çabasına aldırmazsınız bile. otobüsten indiğinizde elinizde az önceki sıcaklık yokolmuştur ve siz o soğuk ellerinizle koca otobüste tek bir kişiye el sallarsınız, su gibi gidip su gibi hemen gelmesi dilekleriyle.
hasretin ve özlemin katmerlisini yaşamaktır. ama yinede güzeldir, özeldir. kavuşma anları insanın ayaklarını yerden keser. hiç bitmesin; zaman dursun istersin. kıymetlenir en ufak paylaşımlar. ayrılık vakti yaklaştıkça hüzün çöker. olsun genede muhteşem şeydir "aşk" uzaktan yaşansa bile.
zordur hem de çok zor. ancak çiftler bu imtihanı sorunsuz atlatır ve kavuşabilirlerse evliliğe giden yolun kapısı aralanmış olur aşağı yukarı..
üniversite yüzünden belki çıkan bir tahin nedeniyle ya da ailesi nedeniyle başka bir şehre taşınır sevgili. ilk başlarda zorlanılır, telefon elinizden düşmez, sürekli mesajlaşırsınız. günler, aylar geçerken yavaş yavaş paranoyaklaşmalar başlar. neden mesaj çekmedin ? neden bugün aramadın ? nerdeydin ? kim vardı ? cart curt derken kafanız yavaş yavaş sikilmeye başlar. bir de tabii sevgilinize çaktırmadığınız ancak içinizi yiyen ''ben yokken ne yapıyor acaba orda'' sorusu kafanızı sürekli işgal eder. normal olarak siz de merak ediyorsunuz ne yaptığını, kimlerle konuşup arkadaşlıklar kurduğunu.
belki yılda 4 ya da 5 kere görüşüyorsunuz. hasret gideriliyor, öpülüyor, seviliyor filan feşmekan. sonra araya yine yollar giriveriyor. ama şunu söyleyeyim arada ne kadar aşk olursa olsun 500 km ötedeki sevgilinin varlığı bir süre sonra yeni arkadaşlıklar kurduğunuzda ya da şöyle diyeyim yeni bir kızla/erkekle yakınlaştığınızda sizi pek memnun etmemeye başlıyor. şikayete, sıkılmaya hatta ötedeki sevgiliye yalanlar sıralamaya başlıyorsunuz.
yanınızda olan, size dokunan sizle dertleşen birisi mutlaka onu unutturuyor. sonrası ''artık bana soğuk davranıyorsun'' tarzı cümleler ve ayrılık..
ama bu imtihan başarıyla atlatılırsa mutlak evlilik iki de çocuk olur benden demesi.
aynı şehire bir gün gelip taşınacağınızın ve lay lay loy günlerinden sonra aşk kapıdan çıkıp mantık pencereden girdiğinde tekrar şehirler arasına dönmeyi özleyeceğiniz yaşama türüdür.
Bir taraf için: akılda hep "yürümez" düşüncesi varken, inadına yürütmeye çalışmaktır. Karşındaki pes ettiğinde, yanına koşup kocaman sarılmak, gözlerinin yaşını silmektir. Onun için yemek yemeyip zaman yaratmak ve sesini duyabilmek için koşturmaktır. Fırtına, iptal edilen seferler, kar, buz ve hastalık demeden onun yanına koşmaktır. Onun kokusunu duyabilmek için her şeyi ve herkesi karşına alıp; her şeyden vazgeçip inadına yaşamaktır. En kötü geçen günün ardından bile, onun sesini duyduğunda her şeyi unutup çocuk gibi gülümsemektir.
Diğer taraf içinse:
iki şehir birbirine ne kadar yakınsa, o kadar uzak olmaktır. Yollardan bunalmak, telefon konuşmalarından yorulmak, yalnız uyumaktan bıkmaktır. sevgilisinin Uzaktaki sesini duyduğunda, ona ayrılmak istediğini söyleyemeyip yalanlar uydurmaktır. Yatağımda değilsen, benim değilsin diye düşündüğünü itiraf edememektir. Sevgili hıçkıra hıçkıra ağlarken, ruhsuzca susmaktır. Doğruyu kendine bile söylemeyip, kendisi için şeyi göze alan sevgiliyi, başka şehirde olmak zorunda kaldığı için suçlamaktır. Hatta, "neden ayrılmaktan bahsediyorsun, sen ayrılmak istiyosun" diyerek ayrılığın tüm sorumluluğunu onun üstüne atmaya çalışmaktır.
aşktır, hasrettir, özlemdir, zordur koyar, kordur yakar, sevmenin sevilmenin değerini bilmektir, eskitmemektir, eskimemektir, aynı şehirde nefes alıp vermeye başladığınızda onu görmeseniz bile mutlu olmaktır, dünyada iki kişi iki şehir kalmaktır , sevmektir, ölmektir.
taraflardan birinde "ayrı şehirlere düşersek yürütemeyiz*", gibi bir mantık oldukça yürü(ye)meyecek aşktır. ne kadar deneseniz de, uğraşsanız da; o kişi aynı şekilde düşünmeye devam edecektir. sonunda bitecektir. belki de hiç unutamayacaksınız, o kişiyi sadece rüyalarınızda göreceksiniz. korkmayın! yalnız değilsiniz. *
uzakta oldukça aradaki bağ eksileceğine artar. uzun telefon konuşmalarıyla sesine aşık olmaya başlarsınız. görüşeceğiniz anı hayal eder, nasıl sımsıkı sarılacağınızı, nasıl öpeceğinizi konuşursunuz.
bir gün gelir, en yakınınızken en uzağınız olur. aradaki mesafe o kadar büyür ki onun gözünde, bitti der bir telefon konuşmasında. sonra zaten hiçbir şey yerine oturmaz hayatınızda, o şehiri haritadan sildiresiniz gelir.
daha vahimi vardır.
(bkz: ülkeler arası aşk yaşamak)
şehirlerarası beterdir.tek konuşma yolunuz msn dir zaten anasını satayım.birde bir süre sonra çaresizlik baş gösterir.birde webcamda kızın yanına bi lavuk gelip otursa elden birşey gelmez ya işte o bi koyar...
başı acı, sonu ayrılıktır. olmaz, yürümez dersiniz, bile bile koynuna düşersiniz, itekleye itekleye götürürsünüz. sonuç; evet, kaçınılmazı yutkunursunuz. geçmiş olsun, ki geçecek delecek de olsa.
eğer üniversite okuyor ve ailenin gönderdiği para yetmiyorsa sevdiceğizin yanına gitmek için okul sonrası çalışmak gerektiren durum. bir süre sonra sırf bu yüzden bitecek olan ilişkidir.
''en uzak mesafe ne afrika'dir,
ne çin,
ne hindistan,
ne seyyareler
ne de yildizlar geceleri isildayan...
en uzak mesafe iki kafa arasindaki mesafedir
birbirini anlamayan.''
demiş ya can yucel birileri de aşk dokunmaktır der. hadi burdan yak.
ilk başlarda tutku ve mutlulukla başlayan zaman geçtikçe gözden uzak olan gönülden uzak cümlesine hak veren bir aşk türüdür,en kötüsüde okadar bekledikten sonra birgün ansızın bitmesidir ozaman ben seni boşunamı sevdim bunca zaman derler adama..
