içimdeki dürtüler bir o yana bir bu yana seğirtirken, sinirlerim hallaç pamuğu gibi kabarır bazen. bir değnek kırbaç gibi iner sinir uçlarıma. işte bu anlarda nice doğal sakinleştiriciler girer devreye. içimdeki deli uyanır. çıkan dil kulaklara bir anlam verir ve şaha kalkar gözlerimdeki pırıltı, taşar... kah sola, kah sağa çarpan bir dolambaçlı bir kaydıraktan kayan, düzlemi aşağı belli bir yoldayımdır. yerçekimi herşeyimi elimden almıştır . artık bana sırıtmaktan başka ne kalmış?..sakinim ulan!
