hayatımızın ne zaman başladığını bile hatırlamıyoruz. Yaşamaya ne zaman başladık? 4-5 yaşlarında ansızın kendimizi yaşarken bulduk ve sadece bunu devam ettirdik. sebebini hiç merak etmedik. Yaşadık sadece. allah var dediler tamam dedik. bi gayemiz olduğu ön kabulü zihnimizde bir yerlerdeydi ve bizi rahatlatıyordu.
yemek yemek, aile, arkadaşlar, müZik dinlemek. Bunlar bize hayatta kalmak için bahane olabiliyordu.
bazen yetemiyorlar. Ya hayatımızın bir anlamı yoksa ve biz sadece yaşadığımız için yaşıyorsak? bu düşünce beni ürpertiyor. eğer durum buysa ailem ve arkadaşlarım beni çok sevse bile çok yalnızım aslında. Mutlak anlamda hiçbir şeyin hiçbir anlamı yok bu hayatta. Hayat bile yok, ben de yokum, şu anda bu satırları yazmıyorum. bu iş bittiğinde sonsuza kadar yok olacaksam aslında hiç varolmamışım demektir. sadece varım işte ve hepsi bu.
Eğer dini inancım olmasaydı hissedeceklerim bunlardı. bu yüzden inanmak zorundayım. Allah var olup bize bir anlam katmak zorunda.
