içinden gelmiş olabilir. bazen oluyor öyle. çok kirli hissediyorum ruhen. gidiyorum, imam "dostluk kardeşlik" diyor, kul hakkı diyor, kıza mıza bakmayın diyor, daha arınmış halde çıkıyorum camiden. avizeler kocaman..aynı anda eğilip secde eden yüzlerce kişi. bağışlarla alınmış ama nedense asla çalıştığını görmediğim klimalar.
kimi öğleden sonra yapacağı işleri düşünüyor. kimi çok yaşlı. kolonlara yaslanmış hayat muhasebesi yapıyor büyük ihtimalle. birisi çocuğunu getirmiş, çocuk ön çaprazımda namazı bilmediği için, kılanları taklit etmeye çalışıyor sırıtarak.
bu tür şeyleri izlemek bir çeşit tarapi de aynı zamanda. görmek lazım herşeyi.
Allah kabul etsin denmelidir. Kul ile Rabbi arasına girilmez.
Akla Ömer Hayyam'dan şu dizeler gelir:
Bir elde kadeh, bir elde Kur'an
Bir helaldir işimiz, bir haram,
Şu yarım yamalak dünyada,
Ne tam kafiriz, ne tam Müslüman.
ne oluyor oğlum, ne oluyor? bildiğimiz bütün doğrular yanlış, yanlışlar hep doğru çıkıyor. allak bullak bir haldeyiz lan! samanyolu tv deki nur yüzlü dedem bira içiyor, şahin k. cuma namazında...
kıyamet alameti gibi.
neyse, düşmez kalkmaz bir allah, şaşırtırda, yola da koyar. ne eylerse mevlam güzel eyler. vardır bir hayır.
''Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu'' sözünü akla getiren söylemdir. Tehlikeli bir insan olduğundan, namaz hemen bitirilip oradan uzaklaşmak en doğrusu olacaktır.
