sene olmuş bilmem kaç, halen daha bu adamın ilk günlerde park için meydana çıktığına, yok efendim eylemin güya "sivil darbe"ye dönüştüğünü görünce de rahatsız olduğuna inanan mallar var.
bir de eylemin hükümeti devirmek için yapıldığına ve hatta sokağa çıkan insanların hükümeti devireceğine inandığını sananlar da var, ilkokul terk misiniz nesiniz amk? eylemin içeriği ve yöntemi gayet ortadadır, başbakan ve yalamaları ne kadar ağlarsa ağlasın siyaset tarihinin en barışçı, en demokratik ve en akılcı eylemlerinden biri olarak tarihe yazılmıştır.
tarihe yazılan bir başka şey de mevcut iktidarın en ufak bir eleştiriyi bile hazmedemeyip kendi halkına panzerle, plastik mermiyle, gazla, ilaçlı suyla hayvanca saldırmasıdır. tarih bunu da yazmıştır ve merak edilmesin bir süre sonra halk bunlardan mesul olanların suratına tükürecektir.
gelelim şafak sezer'e. kendisi olayların adeta aynası olmuş, bir iktidarın nasıl tehditkar olabileceğini, bu tehditlerden sonra kendine sanatçı titri yapıştıran bir insanın nasıl kuyruğu kıstırıp el etek öpmeye gidecek kadar düşebileceğini, alçalabileceğini, söz konusu tehditin ne kadar büyük olduğunu göstermiştir.
bu saatten sonra iktidar yalaması arkadaşlarını da alıp çay koymaya gidebilir. icra ettiği sanat zaten o kitleye hitap ediyordu, kendi aralarında eğlenirler...
devranın dönmediğini göstermiştir. yani devran ve çarklar halen daha akepe lehinde dönüyor bilesiniz.
(bkz: 2 dakka adam olaydın yeterdi ama neyse)
yalama mode on konumunda çığır açmıştır. korku siyaseti ile bu topraklar hiç bir yere gelemez. en fazla mısır olur, peşine suriye olur belki de onlardan çeyrek tık yukarıda olur ama asla müreffeh bir toplum ve huzur toplumu olamayız. çünkü abiler öyle istiyor!
not: bu adam için ilk kez entry girmişim. yani adamı eskiden de seyredip gülmezdim şimdi hiç gülmem o ayrı. zaten izlemem...
bu adama zamanında yiğidim aslanım çekip, şimdi aynı kafasıyla "ben bu işten kıllandım ağa, bu iş göründüğü gibi değil" demesine, hakaretamiz ifadelerle saldıranların kafası çok güzelmiş. insanların hayatla alakalı bir sürü yerleşik fikri bile zamanla değişebilirken, malum olaylar gibi gırtlağına kadar siyasete batmış işler sözkonusu olunca fikirlerin değişmesi gayet normal.
Mehmet ali alabora için "demir parmaklıklar" ve "inşallah" gibi duaların yükseldiği memlekette, Mehmet ali Alabora'nın meslektaşı olandır.
beyler, diktatörlük ile yönetilen ülkelerde iş adamları da, yazarlar da, gazeteciler de geri vites yaparlar. tarihin hemen her döneminde de iş bu şekilde yürümüştür.
gel gelelim ki adamlar, meslekleri ne olursa olsun geri vites yapmazlar.
sadece seslerin yükseldiği zamanı beklemezler bir şeyler söylemek için. dilleri döndükçe, kalemleri yazdıkça, kafaları bastıkça anlatırlar.
bugün, şafak Sezer'e kendi adıma teşekkür ediyorum ben. "adam nasıl olunmaz" adlı tiyatro oyununun ikinci perdesinde de başarıyla rol yeteneğini sergilemiştir.
ben, şafak Sezer'e ne kadar teşekkür etsem az. zira yarın, kimi arkadaş/akraba nevinden insanlar ile karşı karşıya gelip de fikirlerimizi tartışırken "diktatörlük" dediğimde elimdeki en büyük kozlardan birisi olacaktır.
varolsun, sonsuzluklarda ve çeşit çeşit bolluklarda sürdürsün yaşantısını ki "diktatörlük" dediğimiz şeyin nemene bir şey olduğunu daha kolay, daha rahat anlatabilelim göremeyen insanlara.
kızmayın emi Şafak'a.
o, "adam nasıl olunmaz" adlı bir siyasi güldürü sahneliyor diye.
