Lan çocukluğum bunun Hasretiyle geçti. Çok Pahalı olduğu için alamadı babam. Ben de bozuk uzaktan kumandalı arabanın ışığıyla ayakkabıma ışık yapmıştım. 2-b sınıfındaki Sevilay kaşarı dalga geçmişti.
bir zamanlar çocuk giyiminde devrim yaratan ayakkabı modeli. adım attıkça ışıl ışıl yanardı ayakkabının ışıkları, geceleri giymesi pek bir eğlenceli olurdu.
şahsen ben kendi adıma ayakkabılara bakmaktan yürüyemezdim, oturur bir kenara ayaklarımı yere basar basar eğlenirdim. sonra birden bire kayboldu bunlar, saman alevi gibi... bu ayakkabıları giyip eğlenen çocuklar görmek ister bu gönül ama nafile, bizimle başlayıp, bizimle ortadan kayboldular.
biz doğru düzgün, su geçirmeyen bir ayakkabı bile giyemezken bazı şanslıların giyip hava attığı ayakkabıdır. şahsen hiç istek duymadım, normal bir ayakkabı yeterdi mutlu olmam için. ışık zaten vardı, gözlerimden yansırdı tüm dünyaya her şeye rağmen mutlu olduğum zamanlarda. ama ışıklı ayakkabı ne kadar havalıysa ayakkabısız bir ışık da o kadar üşütüyordu...
bir yandan koşarken bir yandan ayakkabıdan çıkan ışıklara bakmaya çalışan çocukların düşerek kafayı gözü patlatmasına sebep olan ayakkabı modeli.
(bkz: ne gereği var)
Yedi sekiz yaşında vardı bende ama sandelet şeklindeydi hiç unutmam kırmızıydı kalın tabanlıydı. Allahım heryere giyerdim. Parçalanana kadar giydim. Şimdi bulsam yine alıp giyerim.
Edit: internette buldum 180 tl ledli amk usb girisli diyor sarja takcam yani ben kendi telefonumu sarja takmiyom bi de ayakkabi falan...
bir zamanların okulda şekil yapma aparatı...
böyle giriyordu elemanlar kapıdan içeriye, herkesin gözü bir anda ayakkabıya kayıyor...
sonra "nasıl olöyör o?" diyen sesler artarken
--bak böyle basıyosun işte yanıyor o içinde ampul var onun, ohooo daha ne maharetler var bu ayakkabıda...
geçen annem kapıyı açarken ışık söndü bir anda ben ayakkabımla ışık tuttum da anahtarın yerini buldu!!!
diyen çocuk daha da havalı ilan edilirdi...
günümüzde yerini topuğundan tekerlek çıkan ayakkabıya bırakmıştır.
Bana hep depremi hatırlatır bu ayakkabılar. 99 depreminde korkudan aylarca eve giremeyip çadırda kaldığımız zamanlar alınmıştı bir çift. Zihnimde canlanan tek şey çadırın önündeki asfalt yolda ışıkların oluşturduğu yansıma.
hala görünen bak benimki hem de barbieli gibi bir tanımlamayla çocukların ayağında olan ayakkabı. onları gördüğünüz de çocukluğunuz aklınıza gelir. gülümsersiniz ve o ışığa bakarak eski günleri düşünürsünüz ve bir kez daha keşke dersiniz. *
