Ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafındaki güzelliklere
bakıyormuş. "Evrim ne güzellikler yaratıyor!" diye düşünüp mest
>oluyormuş.
>
>Birden arkasında kocaman bir ayı belirmiş ve onu kovalamaya
>başlamiş.
>Adam bütün gücüyle kaçıyormuş ama her arkasına bakışta ayının daha
yaklaşmış olduğunu farkediyormuş.
>Dakikalarca süren bir kaçışın sonunda adamın ayağı yerdeki dala
>takılmış, ayi adamın üzerine atlamış, pençesini kaldırmış. Tam
>vurmaya hazırlanırken adam "TANRIM!.." diye bağırmış.
>
>Bir anda zaman durmuş, ayı donmuş, ormandaki nehir bile akmaz
>olmuş. Bir anda orman kararmış ve gökyüzünden bir ışık hüzmesi
>adamın üzerine parlamiş. Çok derinden gelen ilahi bir ses adama:
>
>"Yıllarca bana inanmadın, yaratılışı kozmik bir kazaya bağladın, sana
bu durumda yardım etmemi mi istiyorsun?
>Seni sevgili bir kulum mu saymalıyım?" demiş.
>
>Adam utanç içinde:
>- "Biliyorum bunca yıldan sonra dindar biri olmayı istemem
>haksızlık, ama belki AYIYI dindar yapabilirsiniz."
>
>- Ses "Peki." diye karşılık vermiş ve ışık kaybolmuş. Nehir tekrar
akmaya baslamis. Herşey eski haline dönmüş.
>
>Ayı pençesini indirmiş, iki pençesini de göğe doğru çevirmiş, ve
konuşmaya başlamiş:
>"Allahım, senin rızkınla orucumu açıyorum, hamdolsun verdiğin
>nimetlere "
