Senaryosu çok basit bir senaryo olarak görülse de, standart turk filmleri gibi sonu izleyicinin istediği şekilde bitmiyor. filmde kopukluklar yok kanımca, insan filmden cıktıktan sonra bile kesinlikle film devam ediyormus havası icersinde oluyor.
öncelikle son yıllarda izlediğin en güzel ve etkileyici filmlerden bir tanesi, şiddetle öneririm. ikinci olarak da biraz (bkz: spoiler) içerecetir yazacaklarım, uyarayım.
tamam, kızımız güzel, hoş bir aşk güzel ya da mutsuz etkileyici bir son. yahu kız kaşarın önde gideni. ilk gecede veriyor, sonraki geceler de veriyor. daha önce de evli adamlara verdiğini söylüyor dolaylı olarak. tamam ilk geceden ilişkiye girme falan olabilir normal şeyler ama bir de 6 sene sonra gördüğü adama sarılması var ki bizlerin içini cız ettirdi, "vayy bee" dedirtti, aşka bak. ulan aşk var da kadının yeni kocası yerine koyun kendinizi. her şeyden habersiz karını yolla taa türkiye'ye, gitsin kcoa istanbul'da eski sevgilisini bulsun , eski esyalarını saklasın bir de sarılsın ona. filmde göstermiyor ama kesin sevişmiştir bunlar.
masum koca tabi, nereye kadar? zaten alper'in şerefsizliklerini bile saymıyorum hiç.
isnan bir sarma yemesine izin verir kızın ya! öyle ayrılık mı olur?
haftalardır gitmemeye direnip bugün arkadaşı kıramayıp beraber beyoğlu sinepopda izlediğim çağan ırmak imzalı film. haftalardır ne kadar akıllı davranmışım şimdi daha iyi anlıyorum. ve bu filmin hayatıma kattığı tek noktayı sizlerle paylaşıp gelişme bölümüne zıplamak istiyorum. işte o nokta;
-marka değeri (iş hayatındaki deyimiyle enayi parası.)
babam ve oğlum filmiyle büyük sükse yapan ve ülke çapında büyük bi kitleye kendini tanıtan çağan ırmak imzalı film diye çıktı piyasaya ıssız adam. babam ve oğlumda salya sümük ağlatmıştı, amaç yine ağlatmaktı. bilinç altında ağlamaya şartlandırılmış bi ton insan akın etti filme ve o an ekranda yemekteyiz naim dahi olsa ağlanılacaktı. olay teoride bitmişti çünkü kafasında pratiği bekliyordu. alper ve ada sevişti biz ağladık, alper grup yaptı yine biz ağladık, alper duş aldı biz yine ağladık. abartılan müziklerinde yeni bi tını yok. yıllardır biliyorduk bu şarkıları, beğenerek olmasada dinliyorduk.
alışveriş mağazalarından tutun da cafelere kadar her yerde ıssız adam müziğiyle hareket eder olmuşken, her gazetede çarşaf çarşaf reklamları görmüşken, her ortamda ıssız adam muhabbeti yapılmışken hepimiz birer ıssız adam olup çıktık nerdeyse.
markalaşan adınla iyi bir reklam stratejisinden başka takdir edebileceğim nokta yok çağan. üzgünüm, fos çıktı..
kızın adını bilerek mi ada koymuşlar diye derin derin düşündüren film. hani ıssız ada'm, benim ol falan gibisinden. bi de iç bayan bi filmdi, ne çok klişe vardı yahu filmde..
böyle romantik tarz filmlerden nefret eden biri olarak helal olsun güzel filmmiş dediğim filmdir. konusu çok zor bulunur tarzda olmamasına rağmen beğendim. çağan ırmak duygusal filmleri gerçekten iyi beceriyor. bunun en güzel örneği tabiki babam ve oğlum.
romantik komedi dalında eh işte dedirten bu anlamda klişelerin hakkını epey veren (adamın aşçılığı, kadının durumu )epey amerikan işi, çağan ırmak'a hiç yakışmayan, ticari tırt bir film
sonradan gelen edit: son sahne nedir öyle başka vücütlarda başka ruhlarda sevgilim falan... *
içinize işlemek tabiri dorğu bir kelim bu film için...
o müziklerin doğru yerlerde görüntü ile akmasının sanırım bunda büyük etkisi var. yoksa aslında beyazperde de gördüğümüz ıssız adam biz erkeklerden birer parça taşıyan karakter olarak bize çok yakın duruyor. belki de tam burda gidenlerin arkasından üzülen ama belli edemeyen biz erkekler duruyoruz...
kaç kızın gittiği ve kaçının arkasından keşke dediğinizi hatırlayıp içerliyorsunuz. sonra bana yalan söylediler...bana yalan söylediler diye akıp giden çok güzel bir semiramis pekkan şarkısı...
çağan ırmak'ın sinemadan anlamadığını; gişede para yaparım, milleti (bu filminde de özellikle de tiky kızları) gözyaşına boğarım, işimi yaparım voleyi vururum felsefesini artık iyice açığa çıkaran filmi. Lütfen bu adam bir daha film çekmesin, yazık oluyor sinema sanatına.. türk sinemasında böyle bir yönetmen görmek istemiyoruz.
kral çıplak, kral çıplak dediğim film. aşk filmlerinden hoşlanıyorsanız, izlenebilir bir film ama bu kadar da abartılacak ne girişi var ne gelişmesi ne de sonu var. imkansız bir aşkı da anlatmıyor, sıradan bir aşk işte. unutulamayan eski sevgiliyi hatırlayıp anılarımın beni darmadağın etmesi için gittim ama adam beni anlatmıyordu, ne o adam kadar duygusuzdum ne de ıssız bir adamdım, benim yüzlerce arkadasım vardı onun ise 3-4 tane sex workerdan başka dostu yoktu. filmde ağlayamadım bari eve gelince ağlayayım dedim; eski sevgilinin bende kalmış birkaç donunu, esofmanını, ceketini önüme serdim, ağlayayım diye ama yine olmadı dost, zira adam bir tokaya hıçkıra hıçkıra ağlamıstı; benim de ağlamam lazımdı ama olmadı... ıssız adam benim için bir kontrol testiydi, ve bu sınavı geçtim, içimde bişe kalmamış... ya da beni anlatmıyordu. yok yok kalmamış bişe.
Başarılı bir film demekle yetiniyorum.Son dakika yapdığı üst üste kontra ataklarla geçer not almıştır.
Filmde bir mantık hatası gözüme çarptı.Bilmiyorum benden önce belirten oldu mu?
Ada, Alper'i özel numaradan arıyor fakat özel numara kabul etmediğinden ötürü normal arıyor ve akabinde özel numaradan aradım fakat kabul olmadığından ötürü normal aradım kelimesi kullanıyor.
veee aradan geçiyor 5 sene, Film bitiyor.
5 yıl önce özel numaradan çağrı kabul etmeme özelliği bulunmuyordu. *
çok güzel bir film. çok acayip, süper bir senaryoya sahip olmasa da işlenişteki ustalık hemen göze çarpıyor.
bu kadar zaman sonra yeni gittim ama bu kadar zaman sonra zor bilet buldum. millet çoşmuş.
favori sahnelerim;
--spoiler--
ada'nın tarsus'da, alper'in evinde yatağına oturduğu ve uzandığı sahne.
ada'nın alper'e "gerçekten" sevişmeyi öğrettiği sahne, çok güzeldi gerçekten.
"ben bunları yemem, yemiş gibi duruyorsun", aklımdan çıkmayacak bir laf sokmaydı. öncesi ve sonrası ile güzel sahne.
ada, alper'in evine ilk geldiğinde müzik dinledikleri ve yerde konuştukları sahne.
--spoiler--
bir sapığın güncesi ya da bir kızın aynı tuzağa birden fazla kez düşme süreci, insanlar romantik filmlerde ya yaşadıklarına ya da yaşayamadıklarına ağlarlar unutmayalım.adam ıssız değil yahu geceden ıslıyor ertesi gün pilav yapıyor.
- gel olum gel sorucaz
* tamam abi hadi bakalım
- bu çalan ıssız adam dimi.. hah bak buldum ayla dikmen işte
* ne nası ya bu değil olum bu başka
- nası başka lan bu işte bak şarkı burda anlamazdın
* yok yok bu değil bide ayla akman var oda sölüyo bu şarkıyı
- ne ayla akmanı am*na koyim yok akmar yok akmar yağları
* yok mu öle biri ya vardır abi bak abiye soralım
- sor lan sor bakalım
* abi ayla akman'ın albümü var mı
+ yok abicim öle biri
* yok dimi yok yani
- yok lan işte yok ver 100 lirayı bakim
* abi ben sana bulucam ayla akmanı
- ananın am* ya hala bulucam diyo ......*
muhteşem anlatımı ve çekim teknikleriyle büyülemiş filmdir. izlediğim en iyi türk filmlerinden birisi oldu ıssız adam. tabii arog'daki 'kalkmayın, zaten hiç kalkamadınız ki' gibi ortalama göndermelere 'ince espri' diye hayran kalan kitlenin bu filmdeki göndermeleri farkedebildiklerini hiç sanmıyorum.
filmi izlerken hem adamın hem de kadının duygularını hissediyorsunuz. yönetmen bunu yapabilmek için çok hoş bir yol izlemiş. bazen onların gözlerinden göstermiş, bazen düşüncelerini bakışlarındaki manaya iliştirmiş.
alper'e gıcık olabilirsiniz ama bu durum bu filmi kötü yapmaz. alper demiyor mu:
--spoiler--
kanımda bir mikrop var sanki
--spoiler--
diye. adam davranışsal sorunlar yaşıyor ve stabil olmayan bir zihin yapısına sahip. bunu kendisi de kabul ediyor. onun için 'hayat bayram olsa, anıra anıra gülsek bize yeter' veya 'mutlu son olsun yoksa psikolojim bozuluyooo' mantığındaki kişilere tavsiye etmiyorum.
bu filmi izlerken mizahı yalnız absürt mizah olarak tanımış olan geniş insan topluluğu, aslında mizahın farklı tonlarının olduğunu da, çok daha içten bir gülüşü yakaladıklarında anlayacaklar bu filmle.
hüzün kısmına gelirsek, itiraf etmeliyim ki filmin sonlarında gözümden bir-iki damla yaş damlayıverdi. oysa ki bu bizim insanımıza çok yakın olan, bizden bir hikaye değildi. karakterler çok farklıydı, nadir karşılaşılacak insanlardı ancak film o kadar etkili bir anlatıma sahipti ki kendimizi onlar gibi hissettik, onlar olduk ve onlar gibi üzüldük.
bu arada filmdeki cinsel içerikli sahneler sırasında 'ayy iğğriençç' diyen ve film çıkışında filmin anlattığı onyüzbeşmilyon baloncuk kadar şey içinden sadece bu sahneleri hatırlayıp 'ya film iğrençti' diyen andaval kızlar yüzünden içimi bir korku sardı. yoksa, yoksa birgün... yok canım olmaz. ama ya bu kafada birisi sevgilim olursa?! ya böyle biriyle evlenirsem?!
be benim yılda bir kitabın 1/6'sını okuyan saf kızım, sen bir aşk filmine gidiyorsun da bu sahneleri ne diye bu kadar yadırgıyorsun? sen hamama gitsen 'ayy terliyoruom, iğrençç' dersin.
filmden hatirda kalanlar ayrintilar:
ozellikle "une belle histoire"nin caldigi sahnede, icime dogan bahar coskusu
kizin "puslu kitalar atlasi"ni okumasi
kizin arkadasinin sigarayi peceteye tukurmesiyle sondurme cabalari
parkta uykusuz okunmasi
alisveris merkezi hakkinda kizin "akvaryum gibi" tabiri sonrasi gloria jeans tarzi bi yerde kahve icilmesi
kizin ikide bir delikanli havalarinda "oha" deyisi.
oglanin annesine verdigi paradan, kiza da "sen de al ustune basina biseyler" derkenki kizin yuzundeki ifade.
amma velakin, "son sahne" diyorum hocam.
tokalasip ayrildiktan sonra tekrar sarilmalari yok mu, sonra adamin usulca gidisi, pasajin onunden bir ona buna bir yana gidisi...
"sen nereye gidersen git, ben hep burdayim" diye durusu kizin.
uzun süre direnmemize ve yer bulamamamıza rağmen sonunda annemle gitmeyi başardığımız film.. 500 kişilik iki seans, ikisi de ful çekti en arka köşede pusarak izledik filmi.. rahat 1000 kişilik kuyruk vardı lan afm ağzına kadar doluydu.. son biletleri biz aldık arkamızda daha 300'e yakın adam vardı.. hengamede annemle birbirimizi kaybettik o derece..
hakkını verdikten sonra kişisel yorum ; ulan herif ıssız mıssız değil adam düpe düz panik atak.. böyle kalabalıkta gelmeler, nedensiz başlayan tikler, kapalı kutu durumları, içe dönük olmalar, gece uyurken basmalar, birden çöken yalnızlık duygusu.. valla benim arkadaşta da var tedavisi de var içiyorsun hapını 6 aylık tedavi ardından çiçek gibi adam oluyorsun..
hem ne aşkı kardeşim 1 aylık flört iki kahvaltı 3 yemek hemen sevgili olduk tripleri ada'da.. kızım adam hasta lan elinden tutup bi doktora filan götürsene.. yok dizimde büyüttüm edebiyatları, ayrıldıktan sonra evini ziyaret etmeler anne kapıda kocası ölmüş gibi ağlıyor filan.. allah başka dert keder vermesin lan, iki günlük adam için kadın için hayatım cehenemme döndü ayakları.. valla empati kuramadım bana hiçbir yerinden dokunmadı, anneme de dokunmamış olucak ki filmden ağlamadan carfur poşetleri elimizde güle oynaya çıktık.. ardından kadınlar tuvaletine girme gafletinde bulundum ki hobaa hatunlar hüngür hüngür ağlıyorlar sen beni bir gülme tut.. ellerinde kağıt mendiller burunlar kırmızı gözler şişmiş.. allah'ım, ya bu insanlar gerçekten dert keder yaşamamışlar ya da harbiden birilerinin yaralarını deşmiş bu film.. yani birilerine dokunmuş empatiye yol açmış..
görüntü yönetmenini ve sanat yönetmenini ayakta alkışladığım, boşluk bırakmadan seyirciyi tanıyıp tepkilerine göre diyalog yazan abartıya * kaçmamış film.
