Üzüldüğüm zaman,
Üzüldüğüm hüzünden başka anahtar açmıyor mutluluğumun kapısını
Yine mi sonbahar?
Yine mi sana üzülücem?
Yine mi ben ıslak loş sokaklarda yürüken
Başımdan aşağı sarı sarı yapraklar, hüzün mü yağacak?
Kaç sabahdır geceye uyanıyorum
Ne oldu güneşe, aynalarda yokum
Dumanı tüten çay bardaklarına dokunuyorum
Elimi ısıtmıyor.
Ağlayınca farkettim
Artık yanaklarım gözyaşlarıma da değmiyor
Bu sabah uyandım
Bütün ağrılarım dindi birden
Eskisi gibi ters bakmıyor gözlerim
Burada herkes mutlu
Yalnız tanımıyor hiçkimse seni
En yakın deniz kenarına atıyorum kendimi
Her dalga halime üzgün
Her dudakta bana tebessüm
Ne vardı diyorum ah ne vardı
Şu kaldırımda resmin olsaydı
Eğilip öperken ben görenler
Varsın dileniyorum sansaydı
