litaratürde bilinene çomak sokan ezberleri değirmenlerde öğütüp, çıkan beyaz gerçeklik tozunu "ben ütü yapmam, yemek de yapmam. kılıbık değilim erkeğim" diyenin suratına çarpmak istediğim sen ibibik:
gözlerin refleksle beyaz gerçeklik tozundan kapanırken bir an, kirpiklerin sevimli bir palyaço kıvamında görünse de, gözlerini açar açmaz o gözlerdeki mahkumiyeti görebiliyorum.
sahi sen nasıl oluyor da bir erkek için en temel ihtiyaçlarını kendin karşılayamayacak kadar, en azından bir kadına muhtaçsın. erkeklik mi bu ulan? bir erkek özgür olduğunda tam bir erkektir. kılıbık seni. işe giderken sabah ütünü yapamayan, akşam karnını doyurmaktan aciz olduğun o günün gecesi öncesinde, bir kadının alçakça yatak odasında sana vermeme blöfüne boynunu büküp, o blöfü ne güzel de yersin ama, değil mi? boğazındaki çaresizlik düğümüne baka baka afiyet olsun mu demeliyim anlamadım.
vahşi ağustos sıcaklarında pencere cerayanında serinlemeye çalışan sahte akıncı kaffur.
buharlı ütüyle kafanı dümdüz etmeden siktir git gözüm görmesin seni.
- bak hala duruyor. çık dışarı!
